1in.am-ը գրում է.
-Բարև Ձեզ Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ:
-Բարև ձեզ:
-Ինչպե՞ս եք:
-Լավ:
-Հոգնած տեսք ունեք, շա՞տ եք աշխատում:
-Շատ եմ մտածում:
-Ինչի՞ մասին:
-Գիտեք, երբ հայտնվեք իմ տեղում, կսկսեք մտածել բաների մասին, որ երբևէ չէիք էլ մտածել, որ կմտածեիք: Դա գայթակղիչ զբաղմունք է:
-Պարոն Պուտին, Դուք երջանի՞կ եք:
-Ոչ:
-Ինչու՞:
-Որովհետև երջանկություն չկա:
-Ինչպե՞ս թե չկա:
-Շատ պարզ: Երբ մարդը ստեղծվեց(կարևոր չէ թե ինչպես), հաշվի առնվեց, որ նա պետք է սնվի, ծարավի, քաղցի, բազմանա, զայրանա և այլն: Բայց հաշվի չառնվեց, որ նա պետք է երջանիկ լինի: Իսկ մարդիկ ամբողջ կյանքում ձգտում են մի բանի, որը հաշվի չի առնվել, նրանց ստեղծման ժամանակ:
-Այդ դեպքում, հմմ… դուք բավարարվա՞ծ եք:
-Այ դա ճիշտ բառ է, ավելի ճիշտ, քան երջանկությունը:
-Ե՞վ:
-Ես լինում եմ երկու վիճակում` կամ բավարարված եմ, կամ ձգտում եմ բավարարվել:
-Աշխարհն իր վրա զգում է, երբ Դուք ձգտում եք բավարարվել:
-Դա նման է թմրանյութի, երբ կարիք ունես հերթական չափաբաժնի, բայց բավական գումար չունես գնելու համար, հետևաբար ամեն ինչ անում ես, հերթական չափաբաժինը ձեռք բերելու համար: Սա կոչվում է իշխանություն:
-Ո՞րն է Ձեր ամենից սիրելի գիրքը:
-Կոնրադ Լորենց, «Ագրեսիա»:
-Իսկ ամենից չսիրած գի՞րքը:
-Ջ. Օրուել, «Անասնաֆերմա»:
-Անասնաֆերմայի, Ձեր ամենից չսիրած հատվածը ո՞րն է:
-Որ «Բոլորը հավասար են»:
-Իսկ ամենից սիրա՞ծ հատվածը:
-Շարունակությունը` «ոմանք ավելի հավասար են, քան մյուսները»:
-Փաստորեն, Դուք չե՞ք հավատում մարդկանց հավասարությանը:
-(Ծիծաղում է):
-Բայց մարդկանց իրավունքները…
-Մի անեկդոտ պատմե՞մ:
-Ինչի՞ մասին:
-Մարդու իրավուքների:
-Այո, պատմե՛ք:
-Մի աբստրակտ նկարչի ցուցահանդես: Շրջանակի մեջ մի նկար: Մեկը մոտենում է նկարչին ու հարցնում:
-Ներեցեք, ի՞ նչ եք նկարել այս նկարում:
-Նկարել եմ կով, որն արածում է դաշտում:
-Բայց այստեղ խոտ չկա:
-Այո, որովհետև կովն այն կերել է:
-Բայց կով էլ չկա:
-Իսկ ի՞ նչ գործ ունի կովն այն դաշտում, որտեղ խոտ չկա:
-Ի՞ նչ եք ցանկանում ասել:
-Իսկ դուք մտածեք:
-Պարոն Պուտին, ինչպե՞ ս եք վերաբերում պատերազմներին:
-Պատերազմը անհրաժեշտ չարիք է` ստեղծելու համար ավելի մեծ բարիք:
-Այսինքն Իրաքում, Սիրիայում, Ուկրաինայում…
-Ուկրաինայու՞ մ:
-Այո:
-Գիտեք, մարդկությունը նման է կնոջը: Կնոջ օրգանիզմին:
-Այսի՞ նքն:
-Ամեն ամիս, կնոջ օրգանիզմում հասունանում է մի ձվաբջիջ` պատրաստ բեղմնավորվելու: Բայց երբ բեղմնավորում չի լինում, ձվաբջիջը դուրս է գալիս նրա օրգանիզմից: Դա լինում է շատ ցավոտ, արյան գնով, բայց դա միակ միջոցն է, որ հաջորդ ձվաբջիջը սկսի հասունանալ և մի օր բեղմնավորվի ու պտուղ տա: Արյունահեղությունը շանս է: Այո այո, մարդկությունն էլ այսպիսին է: Մարդկությունը կին է…
-Դուք հավատու՞ մ եք Աստծուն:
-Ես համագործակցում եմ նրա հետ:
-Իսկ ավելի լու՞ րջ:
-Իհարկե հավատում եմ: Ինչպես կարելի է համագործակցել մեկի հետ, ու չես հավատում:
-Եթե Աստված Ձեզ հնարավորություն տար անելու ցանկացած երեք բան, ի՞ նչ կանեիք:
-Անկե՞ ղծ:
-Անկեղծ:
-Կգնայի անցյալ, կսպանեի Մակեդոնացուն:
-Հետո՞:
-Կգնայի անցյալ, կսպանեի Նապոլեոնին:
-Հետո՞:
-Կնվաճեի ողջ աշխարհն առաջին անգամ:
-Ձեր սիրած պատմական հերոսն ո՞ վ է:
-Իմ սիրած պատմական հերոսը դեռ կենդանի է:
-Դուք սիրու՞ մ եք մեքենաներ:
-Ավելի շատ սիրում եմ ինքնաթիռներ:
-Ինչու՞:
-Ինքնաթիռի մեջ ավելի հաճելի է մտածել երկրագնդի հետ խաղալու մասին:
-Ինչպե՞ ս եք վերաբերում աթեիստներին:
-Աթեիստները Pepsi խմողներն են, իսկ թեիստները` Coca-cola խմողները:
-Մարդիկ դադարել են հավատալ, չե՞ ք կարծում:
-Հիմա մարդիկ ավելի շատ հավատում են եղանակի տեսությանը, քան Աստծուն:
-Իսկ հոգևորականնե՞ րը:
-Հոգևորականները եղանակի տեսությանն էլ չեն հավատում: Ծանր դեպք է:
-Դուք անգլերեն խոսու՞ մ եք:
-Yeah:
-Ինչպե՞ ս եք վերաբերում միասեռականներին:
-Նկատի ունեք համասեռամոլների՞ ն:
-Դեե, հիմա ավելի ընդունելի է միեսե…
-Хватит волять дурака:
-Լավ, ինչպե՞ ս եք վերաբերում համասեռամոլներին:
-Մի անեկդոտ պատմե՞ մ:
-Պատմեք:
-Երկու ոչխար գնում են լճում լողանալու: Հեռվից տեսնում են, որ երեք ուրիշ ոչխար արդեն լողանում են լճում: Երկուսից մեկն ասում.
-Գնանք էն երեքին ծեծենք:
-Իսկ եթե նրանք մեզ ծեծեն:
-Բայց մենք նրանց ի՞ նչ ենք արել:
-Այսի՞ նքն:
-Մտածե՛ք:
-Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ, ու՞ ր է գնում աշխարհը: Մարդիկ ձգտում են ավելի ու ավելի ազատ դառնալ:
-Ազատությու՞ ն: Այդպիսի բան չկա և երբեք չի եղել: Գլխավորը համակարգն է: Մարդկանց պետք է տեղավորել մի համակարգում, որ քաոս չլինի: Իսկ եթե պետք է, այդ համակարգի անունը կարելի է դնել ազատություն: Ազատությունը սոուս է, որով մարդիկ սիրում են ուտել իրենց ստերը:
-Բայց կան մարդիկ, ովքեր ազատ են, համակարգի մեջ չեն:
-Մարդիկ ծառի տերևի պես են: Տերևը ապրում է միայն ճյուղին կպած: Ճյուղը համակարգն է, համակարգի մի մասը, իսկ տերևը` համակարգի ավելի փոքր մասը: Մեկն առանց մյուսի` չի կարող: Տերևը ազատվում է ճյուղից աշնանը, իսկ հետո մահանում: Սա է համակարգի կանոնը: Մարդն էլ այս համակարգի մի մասն է: Գլխավորը համակարգն է: Այն հավերժ է… Կարո՞ ղ եմ մի հարց էլ ես ձեզ տալ:
-Ոչ:
-Ինչպե՞ ս թե:
-Հենց այդպես, չեք կարող:
-Բայց ես Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ Պուտինն եմ:
-Եվ ի՞ նչ:
-Եվ այն, որ ես կարող եմ…
-Դուք ոչինչ էլ չեք կարող: Սա իմ երևակայությունն է, եվ այստեղ կանոնները ես եմ թելադրում: Այստեղ Դուք ուժ չունեք:
-Հետաքրքիր է… Ուրեմն…
-Այո: Դուք անպաշտպան եք ուրիշների մտքերում: Դուք երբեք չգիտեք, թե ինչով եք զբաղված ուրիշների մտքերի մեջ, որքան էլ որ հզոր լինեք:
-Հիմա ի՞ նչ անենք:
-Եկե՛ք խաղ խաղանք:
-Ի՞ նչ խաղ:
-Ես Ձեզ մի հարց կտամ, եթե ճիշտ պատասխանեք, Դուք կտակ ինձ Ձեր հարցը և կհեռանաք այստեղից: Իսկ եթե սխալ պատասխանեք` հավերժ կմնաք այստեղ:
-Լավ, տվե՛ք հարցը:
-Մի գնացք է շարժվում խելահեղ արագությամբ դեպի առաջ: Այն գնալու է հավերժ ու երբեք տեղ չի հասնելու: Գնացքը շատ մեծ է, բայց նրանում միայն մի մարդ կա: Գլուխը հենած պատուհանին` նա նայում է դուրս: Դրսում ոչինչ չկա. անսահման, բաց սպիտակ տարածություն, բացի մի մարդուց, ով վազում է գնացքի հետևից ու երբեք կանգ չի առնի, մինչև չհասնի նրան: Հարց: Ո՞ ր մեկն ես դու:
-Ես նա եմ, ով վազում է գնացքի հետևից:
-Ոչ:
