Նիկոլը փորձել է ներկայանալ որպես պետություն–եկեղեցի կապի ամրապնդման ջատագով՝ իրականում, սակայն, եկեղեցու ինքնավարության և հոգևոր հեղինակության դեմ ինստիտուցիոնալ հարձակում գործելով: 301-ին տեղի ունեցածի նենգափոխումն ու դրա միջոցով հայոց եկեղեցու առաքելահաստատ լինելու փաստը հերքելը, Պատարագի ժամանակ պետական օրհներգի հնչեցման և եկեղեցիներում դրոշի տեղադրման պահանջները փորձ են՝ եկեղեցու վրա սեփական իշխանությունը տարածելու ու հայոց եկեղեցու բանալիները թուրքերին հանձնելու: Ինչ վերաբերում է օրհներգի հնչեցման միջոցով «վերին ու ներքին պետությունների միջև» կապի ամրապնդմանը, ապա նկատենք, որ գործ ունենք նիկոլական տգիտւթյան ու պոպուլիզմի միախառնման հետ: Նիկոլը եկեղեցին փորձում է դարձնել միտինգի վայր, որտեղ կփառաբանվի ՔՊ-ական իշխանությունը: Մինչդեռ եթե իսկապես ցանկանար կապ հաստատել «երկնային ու երկրային պետությունների» միջև, ապա հարկ էր, որ նախևառաջ հրաժարվեր թուրքերին ծառայելու իր պարտականությունից՝ փրկելու Հայաստանը հայ եկեղեցու թշնամիների ձեռքից, կրթելիս էլ հրաժարվեր թուրքական նարատիվներից, այլ ոչ թե հենց ամենասկզբից «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան դպրոցներից հաներ՝ ինչ-որ պատրվակներ հորինելով:
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/4966
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել



