IRI հարցումների համաձայն՝ հարցվածների մեծ մասը՝ 61%, քաղաքական ոչ մի գործ չի չի վստահում, իսկ 49%-ը վստահություն է հայտնել, որ երկիրը շարժվում է սխալ ուղղությամբ:
Սա նշանակում է, որ հասարակությունը նոր քաղաքական ուժի փնտրտուքների մեջ է, քանի որ հիմնական դերակատարներն իրենց չեն արդարացնում: Սա բնական է. ինչպե՞ս, օրինակ, կարելի է վստահել մի ընդդիմության, որը Նիկոլի հետույքն է աթոռին սոսնձած պահում, կամ ինչպե՞ս վստահել արտախորհրդարանականներին մի դեպքում, երբ դրանք հիմնականում մարգինալներ են, ինչ-որ անհասկանալի տարրեր՝ քաղաքական դաշտում:
Ւշխանությունների քաղաքական չոր շահի տեսանկյունից սա վատ պատկեր չէ, իհարկե, բայց ա՛յ երկրի ապագայի առումով պատկերը խոստումնալից չես համարի: Կգտնվի՞ մի այնպիսի նոր ուժ, որը կկարողանա իշխանություններին ատող, բայց «վոիններին» չհամակրող զանգվածին համախմբել իր շուրջը: Եթե դա տեղի ունենա, Հայաստանն իսկապես կարող է շանս ստանալ: Մյուս կողմից՝ սուր է դրված նաև ժամանակի հարցը՝ հաշվի առնելով Նիկոլի շտապողականությունը՝ «Արևմտյան Ադրբեջանի» կառուցման հարցում, որտեղ նրա դաշնակիցներն են Էրդողանն ու Ալլահշուքյուրը:

Մեծ իմաստով արձանագրված պատկերն ընդդիմության պարտությունն է ու այն անմիաբանության հետևանքը, որ տեսնում ենք ընդդիմադիր դաշտում. բորիկները, թևանյանանդոներն ու նրանց կերակրողներն են այս ամենի մեղավորները, որոնք, թողած հիմնական թիրախը, լծվել են ընդդիմության մյուս թևին պախարակելու գործին՝ բացահայտորեն «ջուր լցնելով Նիկոլի ջրաղացին»:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել