Ստամբուլում կայացած Իսլամական համագործակցության կազմակերպության (ԻՀԿ) արտաքին գործերի նախարարների խորհրդի 51-րդ նստաշրջանը, որի ընթացքում լիովին բավարարվել են Իլհամի ցանկությունները, շատերը որպես Հայաստանի կամ ԱԳՆ-ի պարտություն են որակում: Բայց հարց է առաջանում՝ ո՞ր Հայաստանի կամ ո՞ւմ ԱԳՆ-ի:
Եթե խոսքն այսպես կոչված նոր Հայաստանի մասին է կամ Արաբաթի ԱԳՆ-ի, ապա ընդհառակը՝ «Ստամբուլի հռչակագիր» կոչվածը, որտեղ ԻՀԿ անդամ երկրները «յուղ են քսել Իլհամի հայատյաց սրտին», Նիկոլի տոտալ հաղթանակն է. բա իզո՞ւր էր Ստամբուլ մեկնել ու ոչ թե թուրքերին, այլ հայերին գազան հռչակել: Նիկոլի շնորհիվ է, որ իսլամական երկները նման բան են արել. ոչ միայն դիմադրության չեն հանդիպել, այլև Նիկոլն անձամբ է թերևս նրանց խնդրել՝ Իլհամին դիլխոր չգցել:
Եթե մի երկրի վարչապետ հայտարարում է, որ ինքը հայերի հետ կապ չունի, այդ երկիրը կարո՞ղ է հարգանք վայելել կամ ըմբռնում գտնել: Չի գտել ու չի էլ գտնելու: Նիկոլի երկիրն ո՞վ է հարգելու կամ հանուն հայերի թուրքերի առաջ վատամարդ դառնալու:

Վստահ եղեք, որ եթե վաղն Իլհամը Երևանը գրավի, ոչ մի դժվարություն Ադրբեջանի համար միջազգային հարաբերությունների ասպարեզում չի ստեղծվելու, ու Իլհամն անընդմեջ հաղթանակ է տոնելու:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել