 |
| ՄԻԱԿ քարտուղար |
Վերջին շաբաթների ընթացքում եվրոպացի տարբեր տրամաչափի չինովնիկների կողմից հնչում են հայտարարություններ կամ արվում ակնարկներ, որոնց հանրագումարային իմաստը հետևյալն է. "Հայաստանը ընտրելով Մաքսային միությանը միանալու ճանապարհը, ըստ էության, կորցնում է Եվրոպայի մասը դառնալու շանսը": Իրականում` բոլոր այս հայտարարությունները բավականին էմոցիոնալ և իրավիճակային են, քանի որ դրանց հիմնական շեշտադրումներում, գրեթե բացակայում են երկարաժամկետ հեռանկարում ինտեգրացիոն գործընթացների շարունակման հնարավորությունները: Այնպիսի տպավորություն է, որ հենց այս պահն էր վճռորոշ` Հայաստանի եվրոինտեգրման տեսանկյունից, և սկզբունքորեն բացառվում է, որ մեկ-երկու տարի հետո գործընթացներն ավելի ինտենսիվանան և որակապես նոր հարթություն տեղափոխվեն: Այս իրավիճակային մոտեցումը, ինքնին խոցելի է, քանի որ ոչ հեռու ապագայում կարող է անհարմար դրության մեջ դնել հենց իրենց` եվրոպացի պաշտոնյաներին: Այս առումով խիստ հետաքրքրական է, թե նրանք ինչպես են արձագանքելու, ասենք Ուկրաինայի` ՄՄ մտնելու հնարավոր քաղաքական որոշմանը (ի դեպ այս մասին թափանցիկ ակնարկ Ուկրաինայի վարչապետն արդեն արել է, երբ խոսել է այն մասին, որ Ուկրաինան սխալ է համարում երկրին միայն մեկ ինտեգրացիոն վեկտոր պարտադրելը): Այս դեպքում էլ են մեր եվրոպացի ընկերները հայտարարելու, որ "և-և"-ն անհամատեղելի է, թե ինչ-որ լղոզված արդարացումներով փորձելու են "չկորցնել" Ուկրաինան:
