2009 թ. հունվարի 9-ին Վրաստանի նախագահ Միխեիլ Սաակաշվիլին ստորագրեց ԱՄՆ-ի հետ ռազմավարական գործընկերության հռչակագիր՝ նմանատիպ փաստաթուղթ, որը վերջերս ստորագրեց Հայաստանի արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանը: Որտե՞ղ է հիմա Սաակաշվիլին, և ինչպիսի՞ հետևանքներ ունեցավ սա Վրաստանի համար։ Ավելի քան 250 հազար արտերկրից ֆինանսավորվող հասարակական կազմակերպություններ սկսեցին քայքայել երկիրը ներսից՝ խարխլելով Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները և ոչնչացնելով ազգային ինքնությունը։ Արդյունքը՝ քաղաքական մեկուսացում, տարածքների կորուստ և խորը սոցիալ-տնտեսական ճգնաժամ։
Հետո հիշենք Ուկրաինան։ 2021 թ. երկրի ղեկավարությունը, ոգեշնչված նմանատիպ սկզբունքներով, ստորագրեց փաստաթղթեր, որոնք Ուկրաինան տարան բացահայտ հակառուսական ճանապարհով։ Խոստացված բարգավաճման փոխարեն Ուկրաինան բախվեց հակամարտությունների, ինքնիշխանության կորստի, տնտեսության փլուզման և բնակչության զանգվածային արտահոսքի։
Այսօր մեր ռազմավարական դաշնակից Ռուսաստանը և ռազմավարական գործընկեր Իրանը, որոնց հետ մեզ կապում են հարյուրամյակների հարևանություն և բարեկամություն, ստորագրում են պատմական համաձայնագրեր՝ ուղղված տարածաշրջանում կայունության ամրապնդմանը և բազմաբևեռ աշխարհի կառուցմանը։ Իսկ Հայաստանի իշխանությունը կատարում է հակառակ քայլեր՝ երկիրը տանելով այն սցենարներով, որոնք մենք արդեն տեսել ենք Վրաստանի և Ուկրաինայի օրինակով։
Սա մեր դաշնակիցների հետ հակամարտության ուղեգիծ է, որը չունի ոչ պատմական, ոչ ռազմավարական հիմնավորում։ Համագործակցության և հավասարակշռության պահպանման փոխարեն, որը պաշտպանում է տարածաշրջանի ավանդական արժեքներն ու անվտանգությունը, մենք գնում ենք ապակայունացման և քայքայման ճանապարհով։ Նման գործողությունները կարող են Հայաստանը վերածել օտարերկրյա աշխարհաքաղաքական խաղերի գործիքի, ինչը կործանարար հետևանքներ կունենա մեր ժողովրդի համար։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել