Բավական ուրախ է անցնում Սիմոնյան Ալենի հնդկական վոյաժը. փիղ հեծնելուց հետո Ալենը սկսել է պարել հնդկական հրապարակներից մեկում՝ հաղորդակից դառնալով տեղական մշակույթին:
Հարց՝ ինչի՞դ վրա ես պարում… Եթե Ալենը լիներ բարեկեցիկ կամ գոնե տիտանական մասշտաբների անվտանգային խնդիրներ չունեցող մի ինչ-որ երկրի առաջին դեմքերից մեկը, ապա կարող էր ոչ միայն պարել, այլև երգել կամ արտասանել օտար շրջապատում: Բայց նա ներկայացնում է մի երկիր, որն այսօր փաստացի կործանումից մի մազաչափ է հեռու՝ հույսը դրած օտարների ողորմածության վրա, այդ թվում՝ հնդիկների:

Եթե Ալենը գոնե ինքն իրեն հարգեր, ապա իրեն մի փոքր ավելի համեստ կպահեր ու չէր զվարճանա այնպես, ինչպես ժամանակին՝ հունական կղզիներից մեկում: Մինչդեռ հիմա դարձել է մասխարա՝ ծաղրի առարկա դարձնելով նաև երկիրը. ինչ են մտածելու հնդիկները կամ նախևառաջ թուրքերը: Հնդիկները կտարակուսեն, անկակսած, թուրքերն էլ լկտիաբար կհրճվեն, որ ի դեմս ալենների խևերի ու հայրենավաճառների հետ գործ ունեն, որ պատրաստում են ամբողջությամբ հանձնել երկիրը:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել