Դատելով տարածված տեղեկություններից՝ ՔՊ-ի քայքայմանը տանող պրոցեսները կանգ առնելու միտում չունեն. ասում են՝ հերթը հասել է «գեներալ» Գագոյին, ուստի բացառված չէ, որ մի խնդրագիր էլ սրան ուղարկեն:
Գագոյին մեղադրում են Աղազարյան Հովիկին պաշտպանելու ու նույնիսկ ՌԴ ԱԳՆ խոսնակ Զախարովայի հասցեին կոպիտ արտահայտություններ թույլ տալու համար. «Ձվի մեջ մազ են փնտրում»՝ Գագոյից արագորեն ազատվելու համար:
Ինչո՞ւ հենց Մելքոնայն Գագոյին հարցը տվյալ դեպքում ավելորդ է թվում, քանի որ ՔՊ-ի գործողություններում հստակ տրամաբանություն փնտրելը երբեմն անիմաստ զբաղմուքնի է նմանվում. Գագոն մշտապես քծնել է Նիկոլին, արդարացրել նրան, Արցախի բացահայտ վաճառքի փաստը կոծկելով՝ ամեն ինչի համար մեղադրել է ռուսներին ու նույնիսկ այլմոլորակայիններին, բայց ոչ երբեք Հակոբյան Աննային:
Նիկոլը փորձու՞մ է ՔՊ-ին հաղորդել նոր դեմք ընտրություններից առաջ, թե՞ խորքային պրոցես է գնում ՔՊ-ում, որի մասին քչերն են թերևս գլխի ընկնում, այս ամենը կարո՞ղ է մեկնաբանվել որպես ՔՊ-ի ինքնալուծարման սկիզբ, թե՞ ընդհակառակը՝ ամրապնդվում են՝ թիմն առավելագույնս երիտասարդացնելով:
ՔՊ-ի մնալ-չմնալու հարցը մեծապես կախված է Կովկասում աշխարհաքաղաքական պրոցսներից: Օրինակ՝ կա տեսակետ, որ եթե Ռուսաստանը Վրաստանում վերջնական հաղթանակ տոնի, ապա ՔՊ-ի թեման ինքնաբերաբար այստեղ կփակվի: Վրաստանում կարծես թե արևմտամետ ընդդիմությանը չի հաջողվում հասնել հաջողությունների, իսկ իշխանություններն էլ շտապում են մոտ օրերս ճամփու դնել արևմտամետ նախագահ Զուրաբիշվիլիին: Սա նշանակում է, որ Վրաստանը դառնում է ռուսական ազդեցության գոտի, իսկ առանց Վրաստան Հայաստանի արևմտականացումը դիտարկվում է անհնարին, հետևաբար՝ իշխանության գլխին ՔՊ-ի մնալը դառնում է անիմաստ:
Բայց ո՞վ ասեց, որ Նիկոլին բերել են՝ Հայաստանը դեպի Արևմուտք տանելու համար…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել