Նկատառմանը, որ Ադրբեջանը բնավ ցանկություն չունի արցախյան խնդիրը լուծել գոնե Արցախին ինքնավարություն շնորհելու միջոցով, Սյամոյի դուրսպրծուկ Խանումյան Հայկոն արձագանքել էր՝ Ադրբեջանը այժմ կտրված է իրականությունից, և ինչպես Հայաստանն էր ժամանակին հաղթանակի պատճառով կտրվել իրականությունից, իսկ հետո ստիպված եղավ քաղել հետևանքները, այնպես էլ Ադբեջանն է ստիպված լինելու բախվել տհաճ հետևանքների:

Հարց է ծագում՝ որքանո՞վ կարող է թեկուզ տեսականորեն Խանումյան Հայկոյի կանխատեսումը ճիշտ դուրս գալ:

Այս հարցի պատասխանը ստանալու համար նախ պետք է մեկ այլ հարցի պատախանել՝ Ադրբեջանում կա՞ն սյամոներ: Գուցե ինչ-որ ժամանակ եղել են ոչ միայն սյամոներ, այլև՝ նիկոլներ, բայց այդ տեսակը վաղուց է՛լ չի հանդիպում Ադրբեջանի բնությունում: Օրինակ՝ դժվար չէ պատկերացնել, թե ինչ կկատարվի այն ադրբեջանցու հետ, որը կգրի ասենք «Երկրի հակառակ կողմ»-ի պես մի վայ ստեղծագործություն, կամ՝ այն լրագրողի, որն իր հոդվածներում Արցախը Ադրբեջանական չի համարի՝ պրոպագանդելով Բաքվի հանձնումը հայերին: Կամ ո՞վ կարող է երևակայել, որ սյամոյատիպ ինչ-որ արարած կարող է Ադրբեջանում հայտնաբերվել, որը մի կողմից՝ Մեհրիբանի սեռական շուրթերը բունկերներում կլպստի, մյուս կողմից՝ ասենք պայմանավորված պատերազմով Գյանջան ու Նախիջևանը (Գանձակ) հայերի գրպանը կգցի: Իլհամն իր ցեղակիցներին մոր կաթի հետ միասին ներարկում է հայատյացություն ու մեկ էլ «Արևմտյան Ադրբեջանի» մասին միֆը, որպեսզի մուսուլման ցեղից ազգ դարձնի, իսկ մերօրյա իշխանություններն անում են հակառակը՝ կայսերական ազգին դարձնելով ճիճու, որ բավարարավեն Աննայի ու Սյամոյի կրքերը:

Այնպես որ՝ Ադրբեջանը ոչ մի բանից էլ չի վախենում, այլ կարողացել է գերտերություններին մտցնել Մեհրիբանի տռուսիկը՝ ունենալով Սյամոյի ու Նիկոլի նման ագենտեր՝ Երևանում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել