Փորձելով մեծարել Սյամոյի «հանճարը»՝ Խանումյան Հայկոն հայտարարել է, թե Սյամոյի շնորհիվ 90-ականներին Արցախը դարձել էր լրջագույն տարածաշրջանային գործոն, երբ սկսել էր որոշ երկրների հետ հարաբերություններ կառուցել նույնիսկ առանց պաշտտոնական Երևանի միջնորդության:
Այն, որ Արցախը 90-ականերին իսկապես հզոր աշխարհաքաղաքական տարածաշրջանային գործոն էր փաստ է, բայց փաստ չէ, որ դա հնարավոր էր դարձել Սյամոյի շնորհիվ:
Առաջին անգամ չէ, որ այլոց դափնիները Սյամոն կամ նրա մանկլավիկները ջանում են վերագրել բացառապես իրենց: Բավական է հիշել, թե ինչպես էր նույն Սյամոն միառժամանակ առաջ Կոմանդոսի արածը նսեմացրել ու ինք զինք փառաբաել՝ արցախյան առաջին պատերազմում հայկական կողմի արձանագրած հաղթանակը վերագրելով բացառապես սեփական անձին: Հիմա մոտավորապես նույն բանը Հայկոն է արել՝ Սյամոյի համար իբր քաղաքական դիվիդենտներ շահելու հույսով:
Իսկ իրականում 90-ականներին Արցախի գործոն լինելը պայմանավորված է եղել մի շարք արտաքին գործոններով, ինչպես նաև քաղաքական ղեկավարության հմտություններով: Մինչդեռ այդ նույն ժամանակ Սյամոն վտանգավոր «բեսպրեդելշիկի» էր վերածվել Արցախում՝ կամայաբար բռնաբարելով ու տիրելով այլոց կանանց ու աղջիկներին:

Սյամոյի կենսագրության այդ հատվածին հատկապես արցախցիներն են մանրակրկտորեն ծանոթ, որ հարկ եղած դեպքում կհիշեցնեն Հայկոյին, թե ով է նրա շեֆն իրականում:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել