Արձագանքելով նկատառմանը, որ Հայաստանը չունի ռազմավարական խորություն, իսկ եղածն էլ Նիկոլը հանձնում է Ադրբեջանին՝ Սյամոն դեմքի վստահ արտահայտութամբ ասել է. «Ուրեմն՝ եթե դուք ինձ հավատում եք, ես ձեզ մի էրկու բառով ասեմ՝ ինչ ուզում ա լինի, մենք ցանկացած րոպե կարում ենք ցանկացած խնդիր լուծենք…»:
Չափից դուրս ինքնավստահ են հնչում Սյամոյի խոսքերը, այնպես չէ՞: Ընդ որում՝ տվյալ դեպքում ամենահետաքրքիրը ստացվել է նրա հարցը՝ իրեն հավատալ-չահավատալու, վստահել-չվստահելու մասին: Կա՞, արդյոք, մեկն այսօր, ով Սյամոյին հավատում է, կամ Սյամոն իր ապրածով տեղ թողե՞լ է, որ իրեն հավատան: Մի անգամ իբր հավատացին, բայց արդյունքում տեսանք, թե ինչ եղավ: Ի՞նչ կարող է պատահել հիմա, եթե մեկ անգամ էլ որևէ մեկը սխալվի Սյամոյի հանդեպ դույզն-ինչ հավատ տածել:
Սյամոն ինքն էլ գիտի, որ իրեն ոչ միայն չեն հավատում, այլև «Սյամո» հատուկ անունը վաղուց նույնականացվել է ստի, դավաճանության ու բանսարկության հետ՝ է՛լ ոչ մի շանս չթողնելով Սյամոյին՝ իր գործերը ստի ուժով առաջ տանելու համար:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել