Փորձելով իբր ակնարկել կամ փաստել, որ Հայաստանի իշխանությունների շրջանում չկան հակաարցախյան տրամադրություններ՝ Խանումյան Հայկոն մատնանշել է Կառավարութան՝ արցախցիներին ուղղված աջակցության ծրագիրը՝ հայտարարելով, թե դրան հանրության բացարձակ մեծամասնությունը կողմ է: Հետևաբար, ըստ Հայկոյի թյուր տրամաբանության, չի կարող խոսք լինել իշխանությունների կողմից հակաարցախյան վարքի մասին:
Բայց արդյոք Հայկոյի մատնանշածը կարո՞ղ է փաստարկ համարվել: Նախ՝ այդ օգնությունը սկզբում չափազանց աննշան էր, ձևական նույնիսկ այն դեպքում, երբ Հայաստան բռնագաղթածներին օգնելու նպատակով միջազգային հանրության որոշ սուբյեկտներ տասնյակ միլիոնավոր դոլարներ էին Կառավարույանը տրամադրվել:
Բնակարանային ինչ-որ փոխհատուցման մասին, առավել մեծ ծավալերով օժանդակության մասին խոսք գնաց միայն Սրբազան շարժմանը զուգահեռ, երբ իշխանությունները հասկացան, որ իրենցից դժգոհ արցախցիները կարող են շարժման շարժիչը լինել: Այսինքն՝ սկսեցին արցախցիներին իսկապես հիշել, երբ նրանցից վտանգ զգացին:
Միայն այս հանգամանքը բավական է, որպեսզի փաստվի Սյամոյի հայստանյան գաղափարակիցների ով լինելը, փաստվի այս իշխանութունների անտիարցախ լինելու իրողությունը, փաստվի, որ Խանումյան Հայկոն ընդամեը փորձել է ՔՊ-ին ոռ մտնել՝ խեղաթյուրելով իրականությունը:
Թող Սյամոն հնարավորինս ՔՊ-ին խորը մտնի. դա օգտակար է այն առումով, որ ի ցույց է դնում նրա իսկական դեմքը, որ Նիկոլի թրաշի գույնն ունի:
