Հարցին՝ հրապարակում հավաքվեցինք, ողջունեցինք, հետո ի՞նչ եղավ, Սյամոն պատասխանել է, թե «շատ փոքր թվաքանակ» հավաքվեց հրապարակում, հրապարակում պետք է կրկին հավաքվեն և հավաքվեն մեծ քանակով, բայց քանի որ հասարակությունը պատրաստ չէ, ըստ Սյամոյի, թող շարունակեն փորձություններով անցնել: «Կգա ժամանակը, կխոսենք: Ես չեմ վռազում, ես իրանց ասել եմ, որ չեմ վռազում…»,-հայտարարեկլ է մանթրաժ ընկած Սյամոն:

Իրականում Սյամոն ահավոր շտապում է, քանի որ խնդիր ունի՝ չեզոքացնելու Ռուբեն Վարդանյանին, որ վերջինս հանկարծ Նիկոլի համար կոնկուրենցիա չստեղծի. Սյամոյի ղարաբաղյան վոյաժների հիմնական իմաստը հենց դա է: Բայց ի դժբախտություն Սյամոյի ու ի բարեբախտություն հայ ժողովրդի պարզվել է, որ արցախցիներին հիմարացնելն այնքան էլ հեշտ բան չէ. մարդիկ, ի տարբերություն, «Իժոյի», արկածախնդիրներ չեն և հակված չեն հավատալ Նիկոլի էմիսարի սուտ լոլոներին:

Սյամոն, իհարկե, թքած ունի, թե շարքային արցախցին ստեղծված իրավիճակում որքան կտառապի, ինչ փորձություններով կանցնի, կմեռնի, թե կապրի, նրա համար կարևորը ցանկացած գնով մադկանց «խելքի բերելն» է. տվյալ դեպքում Սյամոն դաշնակիցն է հենց Իլհամի ու կարծում է, որ որքան անմարդկային գտնվի թուրքը, այնքան մեծ հնարավորություններ կունենա ինքը:

Սյամոյի երազանքը երբեք չի իրականանա, ու Ստեփանակերտի հրապարակը երբեք բազմամարդ չի դառնա: Իսկ չի դառնա, քանի որ մի անգամ արդեն արցախցիները Սյամոյի «թթուն քաշել են» ու հասկացել՝ թունավոր օձին պետք չէ մոտ գնալ:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել