Նախկինների օրոք զոհված զինվորի ընտանիքին առնչվող բարձրաձայնված հարց արագ լուծում էր ստանում. սրանք զբաղված են սակուրա տնկելով, ու զոհվածի ընտանիքի էս հարցն էլ մենք ազգովի պիտի լուծենք

Եթե նախկիների օրոք զոհված զինվորի ընտանիքին առնչվող ինչ որ սոցիալական հարց էր բարձրաձայնվում, ապա դա ներքին կարգով ու շատ արագ լուծում էր ստանում։ Որովհետև երկրի համար զոհված զինվորի խնդիրը դա առաջին հերթին երկրի ամոթն է։

Մեկ շաբաթից ավել է դրամահավաք ենք նախաձեռնել նմանատիպ թեմայով, ասվել է, որ հրատապ է, ասվել է, որ ընտանիքը դրսում մնալու վտանգի առաջ է կանգնած։ Չկա։ Գեթ մի պետական աշխատողի, էլ չասած պաշտոնատար անձի արձագանք չկա, թե ինչի ա տենց եղել ու ինչ կարելի ա անել։

Փոխարենը բանակի ու բյուջեի հաշվին բարելավում են իրենց կենսապայմանները, ակադեմիական քաղաքի պրոյեկտ են մշակում ու սակուրաներ տնգում։ Զոհված զինվորի ընտանիքի խնդիրներն իրենց չեն անհանգստացնում։ Իրենք իրենց «խնդիրներն» ունեն։

Նմանատիպ խնդիրներով դրամահավաքների ամեն ձգվող օրը պետության ամոթն է։

Այս ընթացքում անհրաժեշտ 66.000 դոլարից հավաքել են 15.300-ը։ Ունենք 52 օր ժամանակ։ Պետություն չկա, մեռել են, մենք մեր ուժերով պիտի լուծենք էս հարցը...