Ես չգիտեմ, ինչի համար ա Ռուբեն Վարդանյանը գնացել Արցախ։ Բայց կա քաղաքական որոշում Արցախը հանձնելու լինի դա իր հետ, թե առանց։ Այսինքն իր պաշտոնանկությամբ ոչ Հայաստանի իշխանությունն ա դառնալու հայրենասեր, ոչ ճգնաժամն ա լուծում ստանալու։ Մեծ հաշվով իրա կյանքում էլ զրո բան ա փոխվելու, ուղղակի կգնա տուն։
Հարցը խորհրդարանական ընտրություններն են։ 2 տարի քաղաքական պրոցեսի բացակայությունը Արցախում բացատրվում էր Ադրբեջանի կատեգորիկ դիրքորոշմամբ ու ռիսկերով։ Ադրբեջանը մի դեպքում կարող էր համաձայնվել, եթե ունի երաշխիք, որ Ադրբեջանի հանդեպ մաքսիմալ լոյալ կառավարություն ա ստանալու։
Եթե Ադրբեջանի դիրքորոշումը չի փոխվել ու նույն ռիսկերը կան, այդ դեպքում դրսից պիտի լինեն երկաթյա երաշխիքներ, որ ընտրությունները կանցկացվեն, հակառակ դեպքում առանց նախագահ ու պետնախարար մնացած շրջափակված, ճգնաժամում գտնվող Արցախը իդեալական թիրախ ա Ադրբեջանի համար։
Ու անձամբ ինձ նաև հետաքրքիր ա, արտահերթի կազմակերպման փողը ով ա տալու։ Եթե ալտերնատիվ ճանապարհ կառուցելու փող չկա, կոմունիկացիաները թշնամու վերահսկողության տակից դուրս բերելու փող չկա, արտահերթի վրա գումար ծախսելը արդյոք նպատակահարմար ա հիմա՞: Արդյոք առանց դրա կառավարչական ճգնաժամը հաղթահարել հնարավոր չի՞:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/anzhela.elibegova/posts/pfbid0df5STPB3J1JE6yqsC8YYZa6RZ2DqrNXwQkdQBxPc3vq7u3Pfm9DaVN9oCZaEjVoRl
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
