«Մեր հասարակության որոշ շերտի համար սրբազան կովի կարգավիճակում գտնվող անձը միջազգային կառույցներից օժանդակություն ստանալու հարցը միայն կառավարության նիստում 2 տող արտասանելո՞վ է պատկերացնում:
Շուրջ 1 ամիս է՝ Արցախը գտնվում է շրջափակման մեջ, և այսօր արդեն 120.000 մեր հայրենակիցներ կանգնած է սովի առջև, մեն-մենակ, առանց Արցախի մասին տարատեսակ կենացներ ասող միջազգային և/կամ տեղական անունակ ուլերի:
Ամբողջ կովկասում միայն Հայաստանն է, որ ունի ՄԱԿ-Ի ՊԱՐԵՆԻ ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ԾՐԱԳԻՐ (UNWFP), ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՑՉՈՒԹՅՈՒՆ: Սա աշխարհի ամենամեծ մարդասիրական միջկառավարական կազմակերպությունն է և համարվում է աշխարհում սովի դեմ պայքարի և պարենի անվտանգության առաջամարտիկը:
Դիմե՞լ է արդյոք ՀՀ կառավարությունը այս ծրագրին, Արցախում ստեղծված պարենային ճգնաժամի հաղթահարման ուղղությամբ օժանդակություն ստանալու համար:
Վստահ եմ՝ ՈՉ:
Կարո՞ղ է դիմել՝ ԱՅՈ:
Հուսալ, որ 2 տող բարբաջանքն առանց գործուն քայլերի որևէ մեկի համար նշանակություն կունենա՝ հանցավոր անփութություն է»:
