44 օրյա պատերազմի ընթացքում ձախ կողմում նստած տիկնոջ և ամուսնու ՈՒՂԻՂ մեղավորությամբ, նրանց՝ հիմնավորում ունենալու համար՝ «բա հո առանց զոհերի չէի հանձնելու» զոհվեց նկարի աջ կողմում նստած տիկնոջ որդին: Նկարի աջ կողմում նստած տիկինը այսօր երջանիկ նստած է իր որդու դահճի կողքին:
Մարդիկ զարմանում են, որոշները զոհված հերոսին հարգելով լռում են էս խայտառակության մասին, որոշները փաստում են, որ պաշտոններով ու փողով կարելի է անգամ գնել իսկական հերոսի ծնողին, իսկ ես չեմ զարմանում: Հիմա պատկերացրեք, որ, եթե Գևորգ Արշակյանի ծնողը կարող է նստել ու ժպտալ իր որդու դահճի կողքին, ինչո՞ւ չպետք է ավելի խեղճ ու ավելի անապահով ապրող զոհված հերոսների մայրերը նույնը չանեն:
Ի՞նչ ենք արել մենք, որ նմանատիպ դեպքերը անթույլատրելի լինեն հերսների մայրերի համար, քանի իրական ընդդիմադիր է այսքանից հետո դեռ գնալու Գևորգ Արշակյանի մոր կազմակերպած միջոցառումներին և աչք փակելու սույն նկարի զզզվելի փաստի վրա...
Կոմֆորմիզը, կեղծ բարեպաշտությունն ու դավաճանությունը հանդուրժելն են մեր այս վիճակի խորքային պատճառները:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/samsonyan.narek/posts/pfbid04DiDZMQC7ybEGMaWjmQ6pYaFi8yayfJ88sZzw4NgYpXwnHgn7LR4LyL4armELVS7l
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
