Երազներս Սուրիոյ վրայ են: Նոյն կերպարները, բայց տարբեր դէմքերով. Պրէժնեւի փոխարէն Փութինն է, բայց նա փոխել է շորը. սովետական Նաֆս չկայ շորին վրայ: Մօտը կանգնած է Բաշար Ասադը, նա էլ կարմիր է հագել: Կարմիրը այն արիւնն է, որ երկու տարիէի ի վեր հոսում է Սիրիայիում, ու զարմանալի է, որ էն վախտ աշխարհի որեւէ քաղաքում ո՛չ զիպիլջիները, ո՛չ ենիջերիները, ո՛չ ստատուս գրող ձախլիկները, ո՛չ մտաւորական խաղացողները, ո՛չ Րոպէրթ Ֆիսք կոչուածը եւ ոչ էլ ՖՊ -ի ընկերներից շատերը չէին գոռում.... Բաշար փոլ ա ... մի սպանիր... հէրիք ա, խնայիր երեխաներին.... Ու դեռ երէկ Ղութայի անմարդկային սպանդին դիմաց սաղը պահեցին իրենց անսիրտ լռությունը: Պարզից պարզ է, որ աշխարհը բաժանված է երկու ճամբարների միջեւ ու շատ դաժան գծերով- կարմիր գծերով: Միակ տարբերությունն էն ա, որ Փութինը Պրէժնէվ չի... Նա արդեն վաճառել է Բաշարին ... իսկ դուք խօսում ու քարոզում էք մարդկային ըմբռնումներից... Ամերիկա, մի արա, Մի սպանիր, Մի հարուածիր, ֆլան-ֆստան .... ու էս ամէն ինչում խառնում էք իբրեւ թէ հայության բարձրագույն շահերը: Կեղծ էք... Ղութայի ոճիրին զոհ գացած հրեշտակների ոգու քամին գալիս է... Փախէ՛ք շուտ: Փախէ՛ք:
