Հլը էս վիճակին Ալիևի աչքերով նայեք...

Չնայած սթափության կոչերը շատ վաղուց ավելորդ են, բայց էդ փալասի կողք ու բոլորը օյաղ մի շունչ չկա՞, դրան բացատրի, որ պետության ղեկավարի պատականությունը ոչ թե իր երեխային, ընդ որում տարիքն առած հասուն տղային, որպես սեփականություն վերաբերելն ու «սետկով պոմիդորի» տեղ դրած փոխանակության ապրանք դարձնելն է (օդի մեջ), այլ այնպես անելը, որ քո զինվորը գերի չընկնի, այնպես անելը, որ հակառակորդը քո տարածքը չնվաճի ու այլն:

Իրոք, երբ թվում է, թե դժոխքի բոլոր ոլորաններով արդեն անցել ես, քաղաքական խուժանն ապացուցում է, որ ոչ՝ ամեն ինչ դեռ առջևում է:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել