Արմեն Սարգսյանից մի ամբողջ ազգ սպասում էր վճռականություն, հայրենասիրություն և ինքնուրույն գործելու ունակություն

Ցավում եմ, որ նա ընտրեց պարտության, պատերազմի զոհերի և գերիների, հայրենիքի կորսման մեղքը կիսելու ճակատագիրը, ընտրեց պատմության մեջ մնալու հասարակություն մեջ մինչ օրս իր մասին ձևավորված կարծրատիպի մեջ:

Իսկ հասարակությունը դաժան է՝ «Անգլիական թագուհի», «английский пациент», «Елизаветич», «մառոժնի պապիկ», «гастролёр», «дядя бургер» և այլն…

Հիմա էլ ինքնակամ ընտրեց դավաճանի կողքը կանգնելու և մեղքն ու տիտղոսը կիսելու խարանը:

Իսկ ես հիշեցի մի Վազգենի՝ ապտակի պատմությունը…