Ամեն սաղավարտ իր տերն ուներ...մեր ցավը քո մահն է լինելու, նիկոլ, մեր հիշողությունը քո դահիճն է լինելու, մեր վրեժը քո կյանքն է լինելու

Բարև կասեի, եթե բարևի արժանի լինեիր:

Լսի՜ր կապիտուլյանտ,

Գիտեմ լավ չես, հիստերիայի մեջ ես, ենթադրում եմ գիշերները չես քնում, իսկ երբ հանկարծ թմբիրի մեջ գլուխդ բարձին է հանդիպում, վեր ես թռչում ձայնից, այն 7000 երեխու ձայնից, որոնք հանգչում են Եռաբլուրում ու ասում են. «Դավաճա՜ն մենք ուզում էինք ապրել.....»: Գերիների ու անհետ կորածների ձայնից` «Դավաճան մենք մեր մամային, մեր տունն ենք ուզում»....

Դու այլևս երբեք լավ չես լինելու, ու չես ապրելու, դու հոգեմետ դեղերի ու ալկոհոլի ուղեկցությամբ գոյություն ես քարշ տալու: Երկար ու ձիգ, հոգեվարքի նման կյանք, որտեղ դու ու կինդ ձեր կյանքի ամեն օրը նզովք եք լսելու, ամեն օր մի պայծառ երեխու աչքերի մեջ եք նայելու:

Ամեն օր հիշելու եք, որ երբ տեսախցիկի առաջ կապիկություն էիք անում ու մարդկանց արծրունի ու ազատություն ռադիոկայանի վարձկանների հետ ուղարկում նոր Սարդարապատի, այդ պահին, հենց այդ պահին կործանվում էին հարյուրավոր կյանքեր:

Անիծյալ, լավ լուր ունեմ քեզ համար, դու ու տերերդ հաջողություն ունեք, դուք մեզ թշնամացրել եք մեր հայրենակիցների հետ, մենք իրար հանդեպ չարությամբ ենք լցվել, իրար վիրավորում ենք, իրար հայհոյում, անգամ` կանայք, իրար մերժում:

Մերժել- կարծեմ այս բառը շատ էիր սիրում չէ՞, սա քո հաղթանակն էիր համարում, բայց դու հիմա երջանիկ կլինեիր չէ՞, որ քեզ ասեին մերժված, բայց չասեին կապիտուլյանտ, դավաճան, անիծյալ, նզովյալ , մարդասպան, խելագար, թուրքի հարճ և այլն և այլն:

Ընդ որում` մերժված ադրբեջանաթուրքական սորոսականների ու նրանց կողմից մոլորեցվածների կողմից:

Վատ լուր ունեմ քեզ համար, դու մերժված ես, ուղղակի հայ ժողովրդի լավագույն զավակների կողմից, ազգային բանակի կողմից, առաքելական եկեղեցու կողմից, ՀՀ նախագահի կողմից: Ամեն պետական մարմին անցնում է իր քավարանը, մաքրվում քո պղծությունից: Ա. Սարգսյանը 1-ին փուլն է ավարտել, հերթը լինելու է Սահմանադրական Դատարանինը, հետո` ԱԱԾ, հետո` դատախազությանը....

Գիտե՞ս մարդասպան, մենք մինչև քեզ սովորական ժողովուրդ էինք, մի օր իրար սիրում էին, մի օր` չէ, մի օր իրար նախանձում էինք, իսկ մի օր` չէ, մի օր իրարից նեղանում էինք, հաջորդ օրը մի կտոր հաց ուտում ու բարիշում, մենք ժողովուրդ էինք` մեր թերություններով ու շատ առավելություններով: Ջիգյարով էինք, հյուրասեր էինք, ընտանիքի գաղափար ունեինք, ու հպարտ էին դրանով, կարմիր գծեր ունեինք, գիտեինք, մարդու մահը հարգել, կանանց հարգել, երեխեքին գործիք չդարձնել ու չօգտագործել…. Ու մի օր եկար դու.... եկար քո սրբապիղծների ոհմակով ու պղծեցիր ամեն ինչ…. մեր սիրելի հերոս Աբաջյան Ռոբերտի կեղծ պապիկով, հայհոյանքներով, դագաղներով, սև լենտերով, մարդկանց, ընտանիքների իրար թշնամացնելով, հայհոյանքը դարձավ քո կրոնը, սուտը կուռքը, պղծեցիր անգամ հայրենիքն ու բանակը:

Երբևէ մտածե՞լ ես, որ հայ ժողովրդի մեծամասնությունը քեզնից զզվում է, իսկ մարտահրավերները և խնդիրները, որ կան, նվազագույն համերաշխություն են պահանջում ու երկխոսություն, դու դա անել ի վիճակի չես, ուրեմն ինչու՞ շանս չես տալիս այս երկրին, ինչու՞ ես այդքան ատում հայրենքիդ և սիրում քեզ….

Լսի՜ր անիծյալ,

Այսօր մարտի մեկն է, քո բազմաթիվ հանցանքներից մեկի օրը, հիշու՞մ ես, ոնց մարդկանց էլի թշնամացրիր, իրար դեմ հանեցիր, ու դու թռար, ոնց միշտ, ու էլի մարդ զոհեցիր:

Իսկ հիշու՞մ ես, որ ասում էիր կորոնավիրուսը ում շունն է, ու թափառում էիր մարզից մարզ, իսկ այդ ընթացքում քո պատճառով կորոնավիրուսը խլում էր հազարների կյանք, իսկ քո մտերիները միլիոնավոր դոլարներ էին աշխատում` կորոնավիրուսի հետ կապված: Ի դեպ, մարդկանց մահվան վրա գումար աշխատելը մոտդ լավ է ստացվում, պատերազմի ժամանակ էլ 600 դոլարով գնած զրահաբաճկոնները այդպես էլ չհասան մեր երեխեքին:

Լսի՜ր նզովյալ,

Տեղդ դժոխքում ապահովված է, սեփական աթոռդ պահելու պատճառով մի ամբողջ հայրենիք կործանելու համար: Բայց նաև մարդկանց խաբելու , մարդկանց էմոցիաների հետ խաղալու,մարդկանց հիասթափեցնելու համար: Քեզ անվերապահ հավատացողներին ամենաշատն ես ստել: Ես քեզ չեմ հավատացել, իսկ իրենք` այո: Ես իրավունք չունեմ մեղադրել մարդկանց, ովքեր հիաթափվել են, չեն հասկանում` ինչ է կատարվում , չեն զգում, որ անդունդում ենք:

Քեզ ամենաշատը ատում են նրանք, ում աշխատանքից ազատելու սպառնալիքով բերել ես ցույցի: Բոլոր իշխանությունները օգտագործել են վարչական ռեսուրս, բայց ոչ ոք դա չի արել մարդկանց 44-օրյա մարդասպանության հանցակից դարձնելու համար:

Մենք բոլորս ունենք, արել ենք սխալներ, բայց ոչ ոք քեզ պես միտումնավոր մեզ կործանման չի տարել, դու ոչինչ չես անում պատահական, դու անգամ հոկտեմբերի 27-ի գործով` պաշտոնապես հաստատված հոգեկան հիվանդ ահաբեկչի մոտ ուղարկում ես պատգամավոր, որ հետո դա էլ շահարկես: Դու թշնամի ես, դու մարդկանց հույսերի ու երազանքների գերեզմանափորն ես, դու մեր երեխեքին հողին հանձնողն ես, դու մեր հայրենի հողը հանձնողն ես:

Դու այլևս անցյալ ես, անցյալ, որ մեզնից վերջին ճիգերով ուզում է խլել ապագան, աշխարհն այսպիսի փառասեր պարտված կապիտուլյանտ չի տեսել: Պատմաբանները պետք է խմբագրեն իրենց պատմությունները` քեզ աչքի առաջ ունենալով:

Դու մեր ազգի Հերոստրատն ես, մեր խայտառակություն ես, իմ ու կողքդ կանգնածների, բոլորիս խայտառակությունը, որը երկար մաքրել չենք կարողանալու:

Հիշի՜ր

Մեր ցավը քո մահն է լինելու, մեր հիշողությունը քո դահիճն է լինելու, մեր վրեժը քո կյանքն է լինելու: Երկար ես ապրելու բայց չես ապրելու: Կոչ կանեի ինքնասպան լինեիր, բաց դրա համար պատիվ, տղամարդկություն ու արժանապատվություն է պետք: Դու չունես դրանք:

Ի հակառակ քեզ, Ալիևի ու էրդողանի` ապրելու ենք, հզորանալու ենք, ու լավ երկիր ունենալու ենք: Որովհետև ունենք միասնական ազգ, ամուր բանակ ու ապագա հաղթանակ:

Ազգ, բանակ, հաղթանակ: