Լրիվ ուրիշ բան եմ ուզում ասել:Տեսահոլովակի առաջին վարկյաններին Արա Երնջակյանն ա երևում:Կարգին արվեստագետ էր ութանասունականներին:
Համարձակ,իր ասելիքը ունեցող,հետաքրքիր լուծումներով....
Ամեն պրոբլեմ իր արձագանքը գտնում էր կամերային թատրոնում:
Հիմա նստել է քաղաքապետարանում մեկ ծափ ա տալիս մեկ աշակերտի նման ձեռքն ա բարձրացնում....Իսկ դրսում երիտասարդները սրտահան են լինում:
Ինքն էլ շեֆի հետ միասին ձևա ա բռնել,թե ոչինչ արտառոց չկա...Որ մարդը պրոբլեմը չի տեսնում,ոնց բարձրաձայնի,կամ բեմից հնչեցնի....
Չի-տես-նուուում....Չի տեսնում:

Ափսոս....

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել