Ներկայիս և նախկին իշխանավորներ, գիտեք՝ ինչքան դժվար է քնել, այն էլ՝ երեխայիդ նկարը գրկած, հույսով, որ գոնե այդ գիշեր նա երազիդ կգա։ Դուք գիտե՞ք՝ ինչ է նշանակում ընտանիքի քարուքանդ լինելը, քանդվեց էն ամենը, ինչ 21 տարի փափագել էի։ Իմ տան հենարանը կորցրի։ Եվ ո՞վ, ո՞վ է պատասխան տալու իմ բալիս թափված արյան համար, իմ բալիս չապրած կյանքի համար, իմ ճերմակած մազերիս համար, իմ ամեն արցունքի համար։

Սա՞ էր ձեր պլանը, ուրեմն թող նախապես հետ քաշեիք զորքը, թողեիք, որ ես էլ մնացած մայրերի պես կարողանայի գրկեի իմ բալիս, ամուսնացնեի բալիս․․․ Օծանելիք ու ժամացույց են գողացել, բայց ինձանից իմ Լույսը գողացաք․․․

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել