Սեպտեմբերի 18-ին մահացավ ԱՄՆ Գերագույն դատարանի դատավոր և հայտնի ֆեմինիստ Ռութ Բադեր Գինսբուրգը: Նա 87 տարեկան էր: Նա մահացավ ենթաստամոքսային գեղձի քաղցկեղից առաջացած բարդություններից: Այնուամենայնիվ, նա չի սահմանափակվել կանանց իրավունքների պայքարով. նրա անունը դարձել է բոլոր տեսակի խտրականությունների դեմ պայքարի խորհրդանիշ:
Ամերիկայում Գինսբուրգն իր կենդանության օրոք իսկական՝ հասարակության, ոճի և, իհարկե, պարզապես ուժեղ անհատականության օրինակ էր:
Ռութ Գինսբուրգը (աղջկական անունը՝ Ջոան Ռութ Բադեր) ծնվել է 1933 թ. մարտի 15-ին Նյու Յորքի Բրուքլին քաղաքում, հրեա ներգաղթյալների ընտանիքում: Նրա հայր Նաթանը Օդեսայից էր, մայրը՝ Սելիան, ծնվել է Նյու Յորքում՝ ավստրիացի հրեաների ընտանիքում: Աղջիկը շատ մոտ էր մոր հետ, հետագայում մորն անվանեց իր հիմնական ոգեշնչման աղբյուր, բայց, ավաղ, նա կորցրեց իրեն բավականին շուտ: Մայրը՝ Գինսբուրգ Սելիան, մահացավ դստեր՝ ավագ դպրոցն ավարտելուց անմիջապես առաջ:
Մայրը հավանություն էր տալիս Ռութի սովորելու ցանկությունը: Նա ինքն էլ ժամանակին լավ ուսանող էր, բայց չկարողացավ շարունակել ուսումը, քանի որ ընտանիքը նախընտրեց եղբորն ուղարկել քոլեջ:
- Մայրս ասում էր, որ նուրբ կին լինեմ: Եվ նրա համար դա նշանակում էր լինել անկախ մարդ, լինել լավ ուսանող և ունենալ ինքնուրույնություն:
Գինսբուրգին հաջողվեց հասնել նպատակներին: Նա ուսումը շարունակեց Կորնելի համալսարանի բակալավրի աստիճանով և կուրսում ունեցավ ամենաբարձր գնահատականը: Այնտեղ նա ծանոթացավ նաև Մարտին Գինսբուրգի հետ, ում հետ ամուսնացավ: Հետագայում նա դարձավ միջազգային ճանաչում ունեցող հարկային գործերով զբաղվող փաստաբան:
- Մարտինի հետ ծանոթացել եմ, երբ 17 տարեկան էի: Նա միակ տղան էր, ում համար կարևոր էր, որ ես ուղեղ ունեմ:
Նրանք իրենց ամբողջ կյանքը միասին են անցկացրել: Մարտին Գինսբուրգը կյանքից հեռացավ 2010 թվականին քաղցկեղի բարդություններից ամուսնության 56-ամյակը նշելուց չորս օր անց:
50-ականներին կարծում էին, որ աղջիկը պետք է համալսարան գնա միայն ապագա ամուսին գտնելու համար, իսկ հետո նա պետք է դառնա տնային տնտեսուհի: Բայց Գինսբուրգն, իհարկե, այլ ծրագրեր էլ ուներ: 1955 թ.-ին զույգը դուստր ունեցավ՝ Ջեյնին (տասը տարի անց ծնվեց նրա որդին՝ Ջեյմսը), և մեկ տարի անց Ռութն ընդունվեց Հարվարդի իրավաբանական դպրոց. կուրսում կային ընդամենը ինը աղջիկ և 500 տղամարդ:
Երբ նրա ամուսինը լավ պաշտոն ստացավ Նյու Յորքում, Գինսբուրգը տեղափոխվեց Կոլումբիայի իրավաբանական դպրոց, որտեղ 1959 թվականին ավարտեց այն, որտեղ ևս դարձավ լավագույններից մեկը:
Գործ գտնելը, սակայն, այնքան հեշտ չէր, որքան բարձր գնահատական ստանալը: Ռութը ստիպված էր մասնագիտության մեջ կանանց նկատմամբ խտրականությանը բախվել իր ամբողջ մասշտաբով: Նույնիսկ իր դասախոսների առաջարկությունները չօգնեցին: Օրինակ՝ Գերագույն դատարանի դատավոր Ֆելիքս Ֆրանկֆուրտերը մերժեց Գինսբուրգի թեկնածությունը քարտուղարի պաշտոնում իր սեռի պատճառով: Երբ 1963 թ.-ին, երբ Գինսբուրգը ստացավ իր առաջին պրոֆեսորի կոչումը Ռատգերսի իրավաբանական դպրոցում, նրան ասացին, որ իրեն ավելի քիչ կվճարեն, քան իր տղամարդ գործընկերներին, քանի որ նրա ամուսինը լավ վարձատրվող աշխատանք ունի:
1972-ին Գինսբուրգը մասնակցեց Կանանց իրավունքների նախագծի ստեղծմանը Ամերիկյան քաղաքացիական ազատությունների միությունում, ինչպես նաև դարձավ Կոլումբիայի համալսարանի մշտական պայմանագրով կնքված առաջին կին պրոֆեսորը:
