1. «Ես մտածելու կարիք չունեմ այնքան ժամանակ, քանի ունեմ ՀՀ ժողովրդի վստահությունը: Իսկ, երբ որ չունենամ ժողովրդի վստահությունը որևէ մեկին չեմ թողնի, որ նույնիսկ ակնարկի դրա մասին. րոպե առաջ, րոպե առաջ...»: Խոսքերի հեղինակը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն է: Էսօր ունենք մի պարզ իրականություն, որ Նիկոլ Փաշինյանը այլևս չի վայելում ժողովրդի մեծամասնության վստահությունը: Դա հասկանալու համար պետք է կառավարական դաչայում թողնել զրահապատ մերսեդեները, որի պատուհաններից կյանքն ու իրականությունը լրիվ ուրիշ է երևում, մի կողմ թողնել անվտանգության տասնյակ աշխատակիցներին, ու դերվիշի շորեր հագած, հելնել շրջել գյուղերով ու քաղաքներով, բակերով ու այգիներով, մետրո իջնել ու երթուղային նստել, գյոըղացու ու աղաքացու հետ սեղան նստել, տեսնել այն պարզ իրականությունը, որն ունենք այսօր: Իրականություն, որտեղ Նիկոլ Փաշինյանը կորցրել է մեր ժողովրդի մեծամասնության վստահությունն ու աջակցությունը:
2. Անցյալ օրը տաքսու մի վարորդ իր օրինակով հուշում էր այն, ինչի մասին խոսում եմ. ասում է, բոլորն էլ կարծում են, թե կարող են մեքենայի ղեկին նստել: Ու նստում էլ են: Մի քիչ էլ անփորձանք մեքենան վարում են: Բայց ո՞ր դեպքում, ե՞րբ է երևում մեքենայի վարորդի իսկական վարորդ լինելն ու չլինելը: Երբ ստեղծվում է վթարային իրավիճակ: Այդ դեպքում, հմուտ վարորդը խուսափում է վթարից, իսկ ոչ հմուտը` վթարի ենթարկվում`իր հետ վթարի ենթարկելով նաև մեքենայի բոլոր ուղևորներին: Ու էս օրինակը բերած վարորդի եզրակացությունը մեկն էր` Նիկոլը վատ վարորդ դուրս եկավ, երկիրը վթարի է տանում, մենք բոլորս էլ նույն մեքենայի մեջը նստած:
3. Հիմա, հայտնի անեկդոտի մոտիվներով ասած, եղբա՛յր, եթե ակնհայտորեն կորցրել ես ժողովրդի մեծամասնության աջակցությունը, բա դիմումդ գրելու «задержка»-ն ինչու՞մն ա...
