Ընդհանրպես, մարդ ինչքան շատ է իշխանություն ունենում, այնքան խելքը նվազում է, իսկ եթե առանց այն էլ երբեք ինտելեկտով չի փայլել, նվազման պրոցեսը արագանում է։ Այդ օրինաչափությունը նաև հայ հեղափոխական իշխանություններին է վերաբերում, բացարձակ իշխանություն ունենալու արդյունքում նրանց խելքը սրընթաց իջնում է զրոյական մարկարդակի, և վտանգ կա, որ կանցնի զրոյից խելակորուսության մակարդակներ, այլապես Ռոբերտ Քոչարյանի ազատման համար ստորգարած արտիստներին ոչ թե զանգերով կահաբեկեին, այլ կխորհեին, որ երկրում իրավիճակ է փոխվել։
Այո՛, ահաբեկչական զանգերով նրանց պատրվակների շանս են տալիս ստորագրությունից հրաժարվելու համար, իբր տեքստին ծանոթ չեն եղել (հնարավորինս անշառ մի տեքստ, որ ոչ թե հարցականի տակ է դնում մեղադրանքը, այլ հորդորում, որ Քոչարյանի խափանման միջոցը փոխեն, ազատեն, էլի դատը շարունակեն), կամ էլ մի այլ բան պատասխանեն, թե առանց հարցնելու իրենց ստորագրությունը դրել են և այլն։
Այո՛, ահաբեկելու փոխարեն կխորհեին, թե ինչպե՞ս պատահեց, որ նրանք՝ մեծ զանգվածային շոուների անձինք, որոնց հաջողությունը կախված է ծափերի ու հանդիսատեսների քանակից, մի նամակ ստորագրեցին, որ հեղափոխական վարչապետի սրտով չէր, որ վեց ամիս առաջ այս նույն արտիստները չէին ստորագրի այն, ուրեմն՝ իրավիճակ է փոխվել, գիտեն, որ հեղափոխությանն անհամաձայնություն հայտնելը էլ հանդիսատեսի կորուստ չի բերի, որ հրապարակային ընթացող դատավարությունն ի ցույց է դնում մարտի 1֊ի փաշինյանական վերսիայի սնանկությունը, որ ամբաստանյալի աթոռին նստածները ոչ մի հանցանք չեն գործել, հակառակը՝ բաց դատավարության շուրջ տեղեկատվությունը, ապա նաև մշտապես պտտվող մարտի 1֊ի կադրերը ցույց են տալիս, որ նախագահը արտակարգ դրություն մտցնելով և բանակը չեզոքացնելով ընդդիմության մեջ ներգրավելու փորձերից երկիրը փրկել է աղետալի քաոսից, և որ սա դատ չէ, այլ այդ աղետը կանխողների դեմ հաշվեհարադար, որ արտիստներն իրենց ստորագրությունը դնելով արտահայտում են հասարակական լայն շերտերի, նաև իրենց երկրպագուների տրամադրությունների փոփոխությունը, որ նրանք էլ այս զանգերից հետո ավելի լավ են հասկանում, թե ինչ պղտոր մթնոլորտում է երկիրը, և թե ինչպես որևէ դատավոր եթե փորձի արդարադատ լինել, ահաբեկման կենթարկվի։ Այո՛, ասենք, թե 60-ն արտիստներն էլ ստորագրությունը հետ վերցրին, բայց հնարավոր չէ մարդկանց ստիպել, որ հետ վերցնեն իրենց աճող անվստահությունն ու հավատի անկումը իշխանության նկատմամբ, ավելին՝ ամեն ահաբեկում միայն խորացնելու է անվստահությունը։
