- Սանկտ Պետերբուրգի և Վիեննայի օրակարգերն այլևս չկան,
- Կա Մնացականյան-Մամեդյարով նոր օրակարգ, որից ոգևորված է Ադրբեջանը, և որի բովանդակության մասին մենք ոչինչ չգիտենք,
- ՄԽ համանախագահները կոչ են անում երկու երկրների ղեկավարությանը ժողովուրդներին պատրաստել խաղաղության (այսինքն՝ արդեն կոնկրետ փաստաթղթի շուրջ կա բավականաչափ համաձայնություն)
- Մեր ՊՆ-ն քննարկում է ապրիլ-մայիս ամիսներին Ադրբեջանի կողմից հավանական` լոկալ, տոտալ պատերազմի դեպքում ՀՀ ԶՈՒ պոտենցիալը,
- Շրջանառության մեջ է դրվել (arlis-ում) մի օրինագիծ, որտեղ հատուկ հատված կա պատերազմական դրության ժամանակ տեղեկատվության և միգրացիայի կառավարման վերաբերյալ:
Վերոգրյալին զուգահեռ`
- Անցած տարվա մայիս ամսից ՀՀ ԶՈՒ-ն նոր սպառազինություն չի ստացել որևէ երկրից,
- Ադրբեջանն ավելացրել է իր սպառազինությունը,
- ՀՀ իշխանությունների կողմից պատերազմի գեներալները, մեղմ ասած, մեկուսացվել են:
Հիմա այսքանից կարելի է ենթադրել երկու բան`
-ԼՂ հակամարտության բանակցային գործընթացում ներկայիս իշխանությունների ապաշնորհ քաղաքականության հետևանքով հայկական կողմերն արդեն իսկ ունեն անդառնալի կորուստներ:
- Նիկոլն Արցախը հանձնելու այլընտրանք չունի և այն լինելու է կա՛մ հրապարակում «դըմփ-դըմփ-հու» անելու փորձով, կա՛մ պատերազմական ճանապարհով:
Գլխավոր հարցը հետևյալն է՝ ինչպե՞ս անել, որ Նիկոլը կեսից հրաժարական չտա:
