Որ արձակուրդ էինք գալիս, ճանապարհին կանգնում էինք, պատահական մեքենաները մեզ չէին վերցնում, մի քիչ թանկերը՝ առավել ևս. դե, մտածում էին՝ էժան ծխախոտի ուժեղ, վատ հոտ է գալու մեր վրայից կամ քրտինքի։ Մի անգամ մի BMW վերցրեց ինձ, իջնելիս 1000 դրամ գումար պահանջեց։
Հերոսը Մոնթեն էր։ Երբ մայոր Բուդաղյանին խնդրում էինք մի բան պատմել նրանից, մի կերպ մի բան էր պատմում ու հուզվում էր, ու եթե մայոր Բուդաղյանին ասեիր հերոս, թարս կապտակեր՝ համարելով, որ Մոնթեին եք վիրավորում։
Հա, ինչ էի ասում. ժողովուրդ, էս ֆետիշացումը թարգեք, սա շատ վատ բանի կհանգեցնի, թողեք՝ ծառայեն. դա ցանկացած առողջ տղայի պարտականություն է, որը պիտի կատարի առանց ձեր ավելորդ էմոցիոնալ պոռթկումների։ Տարկետման իրավունքի վերացման լավն էլ դա է։ Անցյալ տարի իմ աչքով եմ տեսել՝ ինչպես էր մի զինվոր, տառ անգամ չպատասխանելով, դասախոսին պարտադրում իրեն գնահատել, քանի որ ինքը սահման է պահել։ Դասախոսը գնահատեց՝ դրվատանքի խոսքեր ասելով, ու ես հասկացա՝ մենք կոնկրետ աստիճանաբար սկսում ենք փչացնել մարդու։ Սրանից հետո ոչ մի ծառայած որպես առանձնակի առավելություն չի դիտվի, ի վերջո կսովորեն։ Սահման պահող զինվորը նույն տուն պահող տղան է, որը նորմալ պիտի դիտվի հանրության աչքին։ Այ, այս կամ այլ մեթոդներով թռնողները մինչև վերջ պիտի պախարակվեն։
Ազգ-բանակ կոնցեպտը լավ բան է, խիստ անհրաժեշտ, բայց դրա ֆետիշացումը լուրջ վտանգ կունենա հետագայում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
