Այս ժամին, այս րոպեին Հայ Մարդը – տեսա՜կը, հոգի՜ն, գե՜նը, առանց խառնուրդների, կանգնած է իր հողին: Նա նայում է աջ – այնտեղ արթնացող Ազգն է, որը ուզում է դեն նետել լուծը, որը փետրվարի 18-ին որոշում էր ընդունել, որը ելք է փնտրում: Ապա նայում է ձախ – ո՛վ զարմանք՝ այստեղ նույն մարդիկ են, նույն դեմքերն են – բայց սա արդեն մի փառատենչ, քինախնդիր, ագահ զանգված է, մի ստոր ամբոխ, որի գլխավերում թևածում են եսապաշտության ամպերը:
Հայ Մարդը զարմանում է – ինչպե՞ս կարող է նույն մարդը երկու մարդ լինել – մեկ՝ ազնիվ ու վեհանձն ապստամբ, մեկ՝ եսապաշտ երկոտանի արարած: Սա Հայ Մարդու ողբերգության ժամն է, նրա շփոթության րոպեն, նա չի ճանաչում իր ժողովուրդը, և հուսալքությունը պատում է նրան:
Մի՛ հուսալքվիր, Հայ Մարդ, քո սրտի արևը օգնության է շտապում քեզ, իսկ ես կլինեմ սրտիդ թարգմանը: Եվ սիրտդ ասում է՝ մի՛ հուսալքվիր – այո՛, վճռական անկյունադարձին ազգը պրկում է գիտակցությունը և գրեթե արթնանում – նայի՛ր փետրվարի 18-ի համայնապատկերը… Քիչ անց, դեպի ազգն է սողում իր իսկ ստեղծած ճահճի ջրերը, ծածկում ազատագրվող գիտակցությունը, արթնացող բոցին խառնում գոսացած հաշվարկ, «խելք», կեղծ ինտելեկտ, տեխնոկրատ գոռոզություն, մեդիա-ծախվածություն, ազդեցության գործակալի լկտիություն, կուսակցական փայատիրություն… Եվ ճահճի պղտոր ջրերը մթագնում են երբեմնի ազնիվ ճակատները – դավաճանների մասին չէ խոսքը, նրանց նեղ ճակատները միշտ էլ մութ են եղել:
Հայ Մարդն հարցնում է՝ Ի՞ՆՉ ԱՆԵԼ: Եվ նրա սիրտը ինձ ներշնչում է ա՜յս պատասխանը՝ ա՜յս օրվա համար: ՁԵՌՔ ԲԵՐԱԾ ԷԹԻԿԱՆ ՉՄՍԽԵԼ, շունշանորդինե՛ր – ներեցեք, էս վերջին բառը մեր գեղջկական արմատական բառարանից քաղեցի… Բացատրեմ: Փետրվարի 18-ին հայ ժողովուրդը ԱՅՍ ՀՈԳՈՒ միջոցով իրականացրեց ապստամբության իր իրավունքը: Այդ ՀՈԳԻՆ, թերևս ոչ ամբողջությամբ, դարձավ էթիկական փաստ, զորություն, կերպար: Մի քանի օր հետո նույնիսկ նրան կհասնի ճահճի պղտոր ջուրը և կաղտոտի ճակատը: Նա կանի սխալներ – քանզի նրա աշխարհայացքային հորիզոնը չի հասնում Ազգի Մշակույթի արարչածին բարձունքներին: Բայց նրա միջոցով ձեռք բերած ԷԹԻԿԱՆ պատմական փաստ է, արժեք, հարստություն – պետք է այն խնամել, պահպանել… Եվ վերջապես, «ժողովրդավարության» վաճառականներ, հիշեցնեմ, որ դուք պետք է հարգեք և ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ԴԱՐՁՆԵՔ ժողովրդի ընտրությունը: Անվերապահորեն: Մինչդեռ նայե՛ք ձեզ – կողոպտիչներ ժողովրդական էներգիայի, որի ալիքի ծփանքը գողանում և ներարկում եք ձեր անսիրտ, անսեր նախագծերին, կուսակցական ձեր շահերին:
Ավարտեմ: Ո՜վ կարող է՝ փետրվարի 18-ի ձեռք բերած ԷԹԻԿԱՆ թող խնամի, թող ազգի սիրտը խնամի, և դրա հետ մեկտեղ՝ երգի իր անհատական, ստեղծագործական, հայկական երգը – ինչու՞ ոչ, և այնժամ միայն Նոր Շարժումը կասնի նպատակին: Ո՜վ հասկացավ այս հասարակ միտքը՝ փա՛ռք նրան…
Լեւոն Դռնոյան
18 ապրիլի 2013թ.
