Մարիամ Մելիքյանի, Անատի Սաքանյանի և նմանների համար ամուսնանալը, մի քանի ամիս հետո երեխայով կամ առանց երեխայի ամուսնալուծվելը խաղ ու պար է դարձել: Ի՞նչ կա որ, այսօր կամուսնանան, ամուսնու հետ նկարներ կհրապարակեն, կգնան իրար անուն տատու կանեն ձեռքերին, մի քանի ամսից կջնջեն համատեղ բոլոր լուսանկարները, ամուսնու անունն էլ դաստակի վրա վարդ կդարձնեն: Իսկ երեխաների մասին մտածելու ժամանակ էլ չկա, նրանք նարգիլե են ծխում, դարդերը մոռանում, ձեռքի հետ էլ նոր «կյանքի միակ սեր» փնտրում:
Անատին մի քանի ամիս ստեց, թե՝ ամուսնուս լուսանկարները ջնջել եմ, որ մեր սիրուն չնախանձեն կամ ամուսնուս նասկիների բրենդները չհարցնեն, բայց վերջում խոստովանեց, որ ամուսնալուծվել է, որովհետև այդ «փոքրիկ սուտը» խանգարում էր նոր ամուսնու որսի ժամանակ:
Հիմա էլ Մարիամ Մելիքյանը, թե՝ եկել եմ Երևան, իսկ ամուսինս մնացել է Թուրքիայում, որովհետև աշխատանքն այնտեղ է: Մարիամ ջան, իսկ որոշ ժամանակ առաջ քեզ ոչինչ չէր խանգարում, որ ինքդ էլ Թուրքիայում ապրեիր ու մի բան էլ դա քննադատողների վրա հարձակվեիր: Կամ եթե հավատանք քեզ, թե չես ամուսնալուծվել, ապա ամուսնուդ հետ ԲՈԼՈՐ համատեղ լուսանկարներն ինչո՞ւ ես ջնջել: Երևի Անատիի ամուսնու նասկու բրենդը հարցնողները քեզ էլ էին անհանգստացնում:
