Գուցէ այս ՕՐԸ աւարտենք ԳՐԻԳՈՐ ՆԱՐԵԿԱՑԻԻ ԱՂՕԹՔՈՎ ԱՌ ԱՍՏՈՒԱԾ, առ ի հանդարտութիւն մեր ալեկոծ սրտերուն. «Սրտիս դառնահեծ հառաչանքների վայն ու ողբաձայն աղաղակները վերընծայում եմ քեզ, ո՛վ գաղտնատես, Եւ իմ սասանուած մտքի ճենճերող իղձերի պտուղ նուէրն այս դրած կամքս բուրվառող թախծի կրակին, Կամքիս բուրվառով առաքում եմ քեզ. Սակայն կը նայես նրան Ո՛վ գթած, ու կը հոտոտես աւելի սիրով, քան պատարագն այն բոլորանուէր, որ մատուցւում է ծխով թանձրաբարդ: Ընդունի՛ր հիւսուածքն իմ այս կարճառօտ ու սեղմ խօսքերի բարեհաճօրէն, ոչ թէ դառնութեամբ...»:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել