Բնականաբար, հնդկական սերիալներ չեմ նայում… Հազվադեպ, բայց ստիպված ինչ-որ կտոր սպրդում է, և միշտ մի հարց է հետաքրքրում՝ ովքե՞ր են այդ «արվեստի ստեղծագործությունները» կրկնօրինակում: Կամ ավելի ճիշտ՝ փորձում կրկնօրինակել՝ մե՛կ նվաղած ձայնով, մե՛կ անհասկանալի ծվծվոցներով, տարօրինակ ձայներով ու անհասկանալի հնչերանգներով:
Դա կրկնօրինակում չէ, դա ծաղրանք է…
Հետաքրքիր է՝ այդ կրկնօրինակողները կրթություն ստացե՞լ են, թե՞ մանկապարտեզի կամ տարրական դասարանների հանդեսի մակարդակը հերիք է…
Շատ կուզենայի տեսնել այդ կրկնօրինակողների և իրենց ռեժիսորների դեմքը այդ «տաղանդաշատ գործերի» արարման պահին: Հետաքրքիր է շատ…
Ֆիլմերի կրկնօրինակումը ևս կարևոր խնդիր է, արվեստ և, բնականաբար, լուրջ մոտեցում է պահանջում: Հիշենք մեր «Հայֆիլմի» երբեմնի բարձրակարգ կրկնօրինակումները, որոնք գերազանցում էին նույնիսկ բնօրինակներին…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել