Ամբողջ համացանցը քննարկում է պարոն Մարուքյանի խոսքն այն մասին, որ Սասնա ծռերի գործողություններում, այո, կա հանցակազմ: Հարգելիներս, սովորեք երևույթներն իրարից տարբերել: Բարոյականը, ցանկալին և այս կամ այն գործողության իրավական հարթությունը խիստ տարբեր բաներ են: Յուրաքանչյուրդ վերցրեք ձեզ վրա: Պատկերացրեք հայրենասիրական նկրտումներով մտել եք քաղաքապետարան, զինված ու մեկին ճակատից կրակել կամ պատանդ եք պահում: Ես՝ որպես այդ նույն քաղաքապետարանից զզված մարդ, գովերգում ու ողջունում եմ ձեր քայլը, ասում եմ՝ ապրեք, ես այդքան համարձակություն չէի ունենա: Բայց արդյո՞ք ձեր քայլը, անկախ նպատակից, գովերգում է քրեական օրենսգիրքը։ Խնդիրը սա է: Հիմա ինչ կապ ունի, թե դա ասողն ով է, եթե կոնկրետ ակտը քրեական օրենսգրքով ենթադրում է որոշակի անվանում և պատասխանատվություն: Առանց մտածելու ձեզ առիթ է պետք մենակ մարդկանց դեմքերին թռնելու համար: Մի քիչ մտածեք էլի: Էն որ ընդդիմություն ես, չի նշանակում՝ իրավունք չունես իրերն իրենց անուններով կոչելու, ինչ է թե հասարակությունն էմոցիոնալ ու զգայական մակարդակում այլ վերաբերմունք է ցույց տալիս երևույթին: Ես եմ, հայրենասիրական նպատակներով վաղը գրավում եմ Բաղրամյան 26-ը: Պիտի գիտակցեմ, չէ՞, որ դրանում նստած պարոնը որքան էլ վատն է, ու ժողովուրդը ատում է նրան, բայց իմ քայլում կա քրեական արարք, և այո, պիտի գիտակցեմ, որ հայրենիքիս ու ժողովրդի սրտից բխող բան եմ արել, բայց նաև պիտի պատրաստ լինեմ այդ մատուցածս ծառայության պատասխանատվությունը կրել ըստ օրենքի, ոչ թե ըստ մարդկանց ցանկության: Հիմա տենց լավ չի, որիս մտքով անցնի, գնանք մեկին փռենք, մի բան գրավենք, ասենք՝ հայրենասիրական նպատակով ենք արել, դուք մեզ իրավունք չունեք դատելու, նորմա՞լ եք համարում։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
