Մինսկի խումբը հանդես է եկել Ադրբեջանին դատապարտող հասցեական քննադատությամբ` կապված առաջնագծում Բաքվի սադրանքների հետ։ Ադրբեջանն, իհարկե, այդ հայտարարությունը սվիններով կընդունի, կմեղադրի Մինսկի խմբին միակողմանի, հայամետ դիրքորոշման մեջ և այլն, սակայն ամենակարևոր դա չէ։ Ամենակարևորն այն հանգամանքն է, որ Բաքվի համար միևնույն են այդպիսի հայտարարությունները։ Ադրբեջանը հասկացել է մեկ բան` ղարաբաղյան խնդիրը քաղաքական, դիվանագիտական լուծում չունի։ Պատերազմի պատրաստվող Ադրբեջանը Մինսկի խմբի հերթական, այո, նախորդներից ավելի կոշտ հայտարարությունն ընդունելու է ի գիտություն և շարունակի սադրանքները` ցույց տալու համար, որ նրանք «չվախեցան» Մինսկի խմբից, ինչպես նաև սեփական հասարակությանը ցույց տալով, որ անգամ գերտերությունները` ԱՄՆ-ն, Ֆրանսիան, ՌԴ-ն, «հայերի կողմից» են, և միակ ելքը Ղարաբաղը պատերազմի միջոցով «հետ բերելն» է։
Հայկական կողմերը չպետք է շատ մեծ հույսեր կապեն կամ ոգևորություն ապրեն Մինսկի խմբի հայտարարությունից։ Ադրբեջանը հենց պատրաստ լինի ապրիլի կրկնությանը, նրանք դիմելու են այդ քայլին. ո՛չ Մոսկվայի, ո՛չ Վաշինգտոնի «զանգերը» հետ չեն պահելու նրանց։ Թուրք-ադրբեջանական համատեղ զորավարժությունները, թուրք օդաչուների տեղակայումն Ադրբեջանի տարածքում, ադրբեջանցի օդաչուների մարզելու կամ նրանց կործանիչներով Ղարաբաղի դեմ հնարավոր գործողություններ սկսելը խոսում է այն մասին, որ Արցախի մասով դիվանագիտական հայտարարությունները չարժեն այն թղթի կտորը, որի վրա դրանք տպվում և տարածվում են։
Ղարաբաղն ու ՀՀ-ն պետք է ինտենսիվորեն պատրաստվեն պատերազմի։ Ադրբեջանի կողմից հայկական զինտեխնիկայի խոցումը Սպայկի միջոցով խոսում է այն մասին, որ Ադրբեջանը հաջորդ պատերազմի ընթացքում օգտագործելու է նորագույն զինտեխնիկա` իսրայելական, թուրքական, ռուսական, անգամ սեփական արտադրության, օրինակ՝ անօդաչուներ (Զերբե) և տարբեր տրամաչափի արկեր։
Ստոկհոլմի խաղաղության հարցերի ուսումնասիրությունների կենտրոնը(SIPRI) հրապարակել է Ադրբեջանի կողմից 2015-2016թթ.-ին գնված զենքերի ցուցակը։ Ադրբեջանին զենքերի հիմնական մատակարարողներն են Իսրայելը, ՌԴ-ն և Թուրքիան։ SIPRI-ի տվյալներով՝ նախորդ տարի Ադրբեջանն Իսրայելից գնել է OPV-62 նավեր, Orbiter-1K անօդաչու, «Барак-8» զենիթա-հրթիռային համակարգ, EL/M-2080 Green Pine հակահրթիռային համակարգի ռադարներ, LAHAT թեթև հակատանկային կառավարվող հրթիռներ, Harop անօդաչուներ, SandCat զրահամեքենաներ, Spike-NLOS ունիվերսալ հրթիռներ և այլն։ Բացի այդ՝ Ադրբեջանն Իսրայելից 2016թ.-ին պատվիրել է «Երկաթե գմբեթ» ՀՕՊ համակարգը։
Բաքուն նաև տարբեր զինատեսակներ է գնել ՌԴ-ից` հիմնականում հարձակողական, ինչպես նաև Ուկրաինայից ու Բելառուսից։ Չմոռանանք նաև նրանց «ավագ եղբայր» Թուրքիայի ու Անկարա-Բաքու ռազմա-տեխնիկական համագործակցության մասին։
Ելնելով վերոնշյալից ու այն հանգամանքից, որ Ադրեջանն ունի սեփական ռազմա-արդյունաբերական համալիր, ժամանակ առ ժամանակ ցուցադրում է զրահամեքենաներ, սեփական արտադրությամբ Զերբե անօդաչուներ, փորձում է ինքնաբավ դառնալ արկերի և այլ զինատեսակներում, Բաքուն պատրաստվում է լայնածավալ պատերազմի, սակայն դա երկարաժամկետ ռազմավարություն է։ Մեծ պատերազմն Ադրբեջանին տնտեսապես ձեռնտու չէ, սակայն լոկալ բնույթի հյուծիչ պատերազմը նրանց մարտավարական նպատակն է լինելու։
Ինչ վերաբերում է մարտավարական խնդիրներին, նրանք փորձում են միջին և մանր սադրանքներով «բարելավել» իրենց համար շփման գիծն ու դիրքերի կոնֆիգուրացիան, ինչպես դա եղել է ապրիլյան քառօրյայի ժամանակ։
Ադրբեջանը գնում է անօդաչուներ՝ հետախուզական ու հարվածային, կամիկաձե տիպի անօդաչուների սեփական արտադրությունն է սկսել զգալով դրանց արդյունավետությունը ապրիլին։ Անօդաչուները հաջորդ ռազմական գործողությունների ժամանակ օգտագործվելու են հետախուզական` ԼՂՀ խորքում զորքերի տեղաշարժը հսկելու, ինչպես նաև հարվածային նպատակներով` հարվածելով թիկունքից առաջնագիծ օգնության շտապող զինտեխնիկայի շարասյուններին, շարքից հանելով ենթակառուցվածքներն ու հարվածի տակ պահելով Քելբաջարի ու Լաչինի ճանապարհները, որպեսզի ՀՀ-ից օգնության ինտենսիվությունը սահմանափակվի։
Հարվածներ կարող են հասցվել նաև Ստեփանակերտի դեռևս չգործարկված օդանավակայանին, թռիչքուղուն և այլն` Երևան-Ստեփանակերտ օդային ճանապարհով ռազմական աջակցությունը խափանելու համար։
Ինչ վերաբերում է Իսրայելից գնված հակատանկային զենքերին, ապա դրանք օգտագործվելու են հարձակողական նպատակներով։ Spike լազերային մարտագլխիկներով հրթիռները ունիվերսալ են, դրանք կարելի է տեղակայել ինչպես զրահապատ մեքենաների, այնպես էլ տանկերի, ուղղաթիռների ու օդանավերի վրա։
Իսկ Spike-NLOS հրթիռները թույլ են տալիս խորքից` ուղիղ տեսանելիության առումով պաշտպանված դիրքերից հարվածներ հասցնել խրամատներին ու ինժեներական կառույցներին` դզոտ, դոտ և այլն։
Բացի այդ՝ տվյալ զինատեսակները կարող են օգտագործվել տանկային գրոհները խափանելու համար։ Այդ հակատանկային միջոցներն ու կամիկաձե/հարվածային անօդաչուները (տեխնիկական միջոցները թույլ են տալիս մարտը վարել առցանց ռեժիմով) կարող են շարքից հանել տանկային ցանկացած գրոհ։
Ադրբեջանը, փաստորեն (ըստ գնված զինատեսակների ցուցակի` շատ զինատեսակների մասին տեղեկատվությունը տեղ չի գտնում բաց աղբյուրներում), պատրաստվում է թե՛ հարձակողական, թե՛ պաշտպանական` հայկական կողմի Քռի ափ դուրս գալը կանխող, պատերազմական գործողություններին։
Հայկական կողմերը պետք է լրջորեն վերլուծել ռազմական առկա իրավիճակն, ու ելնելով նպատակահարմարությունից՝ ասիմետրիկ, կանխարգելիչ հարվածներ իրականացնեն, քանի դեռ սպառազինությունների մրցավազքում խախտված բալանսը չի հասել կրիտիկական մակարդակի։
