Մեկնաբանում է Գրիգոր Նարեկացի բժշկական կենտրոնի հոգեբան, լոգոպեդ Մարինե Հարությունյանը
Ագրեսիվությունը որպես անձի դիրքորոշում և հոգեվիճակ դրսևորվում է, երբ ծնողը շատ խիստ է կամ չափազանց ներողամիտ է վերաբերվում երեխային, այսինքն՝ երկու ծայրահեղությունների դեպքում էլ ագրեսիայի հակվածությունն ավելի բարձր է:Առավել հաճախ դիտվում է տղաների մոտ 12 և 14-15 տարեկանում ֆիզիկական, նաև խոսքային ագրեսիայի դրսևորումներ, աղջիկների մոտ` 11 և 13 տարեկանում թաքնված և խոսքային ագրեսիա:
Ագրեսիան հանդիսանում է միջոց սեփական նպատակներին հասնելու համար։
Շատ հաճախ ագրեսիան ուղեկցվում է ճնշմամբ, կոնֆլիկտայնությամբ, ֆիզիկական ուժի կիրառմամբ, վնասելու և քայքայիչ գործողություններով, բացասական զգացմունքերով, օրինակ՝ ատելությամբ: Ատելությունը կարող է դրսևորվել ենթարկելու, ճնշելու ցանկությամբ։ Ագրեսիվության հիմքում ընկած է աշխարհի հանդեպ թշնամաբար վերաբերմունքը և եսասիրությունը։
Ագրեսիվությունը կյանքի էներգիայի սխալ ուղղվածությունն է, ճիշտ ուղղվածությունն ապահովելու և հաղթահարման համար առաջնահերթ անհրաժեշտ մոտեցումներն են.
- Լինել ապրումակցող, մարդասեր, հասկանալ և ընդունել դիմացինի ցանկությունները և կարողությունները
- էներգիայի ճիշտ ուղղորդում. զբաղվել նախընտրած սպորտաձևով, շատ քայլել
- Ապահովել զբաղվածություն ըստ երեխայի հետաքրքրության, օրինակ՝ նկարչություն, պար, երգ, ասեղնագործություն, խեցեգործություն
- Օգնելու կարողության ձևավորում, սովորեցնել բարի գործ և անշահախնդիր քայլեր անել, որոնք հետագայում ամրապնդվում են և դառնում սովորույթներ։
- Լինել համբերատար, ցանկացած միտք արտահայտելիս հաշվել մինչև 10-ը, երբ պատրաստվում եք տալ ագրեսիվ պատասխան, այնուհետև մտածեք նրա մասին, թե հետագայում ինչպես պետք է հարթել հարաբերությունները՝ չունենալով նաև մեղքի զգացում:
- Ամրապնդել շփման սահմանների, ինքնակարգավորման, պատասխանատվության զգացումը։
