Րաֆֆուն քրֆող, ձեռ առնող վարկաբեկողներին կամ հարիֆության մեջ մեղադրողներին խորհուրդ կտամ՝ մի հատ նայեն առկա ախոռի մեծությանը, խորությանն ու կուտակված թրիքին:
Հարգելիներս, կարա՞ք էդ ախոռում մի քայլ անեք ձեր կանգնած տեղից աջ կամ ձախ ու չսկեք:
Կարա՞ք ազնվություն ունենաք ու տեսնեք, որ մարդն ընդամենը չի ուզում շարունակել ախոռում մխտռված մնալ:
Էս ի՞նչ հայոց համազգային կաշ է:
Չե՞նք կարող մի անգամ գոնե լրջանալ ու լուրջ դիտարկել հարցը:
Կարա՞նք հասկանանք, որ էդ ախոռը իրար հետ ենք կերտել ու բերնեբերան լցրել:
Կարա՞նք հասկանանք, որ Րաֆֆին ու դոդլֆիկն էլ չեն արդեն պրոբլեմը, այլ մեր էս վարքն ու վերաբերմունքը լուրջին ու սկզբունքայինին:
Մի հատ այբբենարանը բացենք ու նորից սկսենք տառերից՝ մարդկայնության, սկզբունքայնության, տրամաբանության, քաղաքականության տառերից:
