Նախ՝ ասեմ, որպես գեղարվեստական գործ սա, իհարկե, երգի, գրականության, քանդակի, նկարչության ու, ինչու չէ, նաև պարի ոգեշնչման գործողություն էր, որը տարբեր ձևերով դեռ ապագայում կարտահայտվի:
Այժմ անիմաստ է խոսել նաև, թե արդյոք եկեղեցին պետք է տղաներին հաց հասցներ, թե որևէ բարեգործական ընկերություն կամ էլ իշխանությունները, որ իբր նրանց «գործառույթը» իր վրա էր վերցրել «հաց բերողը»:
Ինձ այստեղ ավելի իրավական կողմն է հետաքրքրում ու թե ինչ կարող էր լիներ հաց բերելու «օպերացիայի» չհաջողման դեպքում:
Նախ՝ հաց բերողին կարող էին լիկվիդացնել գունդը շրջափակած ոստիկանները, դրանով իսկ արյունահեղություն կսկսվեր ու այն կկրեր լայնամասշտաբ բնույթ, քանի որ իրավապահները նախապես չգիտեին՝ այդ մարդը հաց է բերում, թե, ենթադրենք, 1000 կիլոգրամ տրոտիլ: Այս գործողությունից հետո իշխանությունները կարող էին գնալ շտուրմի, ու կունենայինք տասնյակ զոհեր, ու իրավիճակը էլ ավելի կվատթարանար:
Հաջորդ տարբերակը․ հնարավոր էր՝ «հաց բերողին» սպանեին գունդը գրավողները՝ չիմանալով, որ նա «հաց բերողն» է, ու նրան դնելով շտուրմավիկի տեղ՝ դրանով իսկ որպես մարդասպան վատթարացնելով իրենց վիճակը և ցմահ դատապարտվելով:
Հաջորդ տարբերակն այն էր, որ այս քայլը կարող էր ոգեշնչել այլ «հաց բերողների», և նրանք էլ փորձեին գունդ իրենց ուզածը տանել, ու կրկին կստեղծվեր անկանխատեսելի իրավիճակ:
Բարեբախտաբար, այս ամենը չեղավ, ու հիմա կարող ենք «վայելել» այս գրական-գեղարվեստական նյութերը, նաև այն եզրակացությունը, թե ինչպիսի բարդակ վիճակում է գտնվում մեր իրավական համակարգը, որ հնարավոր եղավ մեկ անհատի կողմից այս ամենը իրականացնել, բայց խոսելով բարոյական կողմի մասին՝ ինձ հետաքրքիր է՝ որևէ մեկը այս Նոր տարուն «հաց տարե՞լ» է գնդում սպանված այն երեք ոստիկանի ընտանիքներին, ովքեր չհասկացան էլ՝ ինչի համար սպանվեցին...
Ընդամենը այսքան բան։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/arakel.semirjyan/posts/1328133657226081
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել