Հայտնի «Բլումբերգ» ամսագիրն անց է կացրել հետազոտություն՝ վերլուծելով Հարավային Կովկասում տեղի ունեցող իրադարձությունները՝ մասնավորապես Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև վերջին ժամանակաշրջանում լայն թափ հավաքած սպառազինությունների մրցավազքի թեմաներով։ Եվ այդ հետազոտության համաձայն՝ Հայաստանն ու Ադրբեջանը վերջին տասը տարիների ընթացքում ռազմական բյուջեի վրա ծախսել են ոչ ավել, ոչ պակաս, 27 միլիարդ դոլար։ Ընդ որում՝ դրա առյուծի բաժինը հասնում է Ադրբեջանին, քանի որ այդ երկիրը ռազմական տեխնիկայի վրա միայն ծախսել է 22 միլիարդ դոլար։ Սա նշանակում է, որ Հայաստանը իր ռազմական բյուջեի վրա ծախսում է մոտավորապես չորս միլիարդ դոլար 10 տարում։ Այսինքն՝ տարեկան մոտավորապես 600 միլիոն դոլար։ Հիմա սա պետք է համեմատենք այն ծախսերի հետ, որոնք մեր բյուջեն նախատեսում է ՊՆ կարիքները հոգալու համար։ Մեր ռազմական բյուջեն այս պահին կազմում է 430 միլիոն դոլար։ Դա 2016 թվականի բյուջեով։ Այսինքն՝ ստացվում է, որ հաշվի առնելով նաև ապրիլյան քառօրյան՝ մեր երկրի ռազմական ծախսերը հոգալու համար մենք վերցնում ենք պետական բյուջեից։ Սա պիտի հասկանալի լինի նաև հայ հանրության համար, ում մոտ հաճախ հարցեր են առաջանում այն առումով, թե Հայաստանի բյուջեն գտնվում է կատաստրոֆիկ վիճակում, ու մինուսները գերակշռում են եկամուտներին։ Սպառազինության մրցավազքը, իհարկե, լավ բան չէ, մանավանդ որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը ունեն չլուծված խնդիր, սակայն, ցավոք, այս պահին երևի թե վերջին քսանհինգ տարվա ընթացքում միակ դեպքն է, երբ երկու երկրների հարաբերությունների լարվածությունը հասել է գագաթնակետին։ Ապրիլյան քառօրյայից հետո թվում էր՝ կրքերը որոշակիորեն կհանդարտվեն։ Դա, ինչպես տեսնում ենք, տեղի չի ունեցել։ Ավելին՝ նույն ամսագրի հետազոտության համաձայն՝ Ադրբեջանը նաև հսկայական միջոցներ է ծախսում Իսրայելից ու Պակիստանից անօդաչու թռչող սարքերի ձեռք բերման համար, ինչի դիմաց Հայաստանը Ռուսաստանից ձեռք է բերել ռուսական «Իսկանդեր» տեսակի զինատեսակը, որը ի զորու է խոցելու մինչև 300 կմ հեռավորության վրա գտնվող թիրախներ։ Սակայն ամենագլխավորը, իհարկե, երկու երկրների բնակչության արձագանքն է այս երևույթին։ Հայ հասարակությունը կարծես թե ուշքի է գալիս քառօրյա պատերազմի հետևանքներից, ու այսօր արդեն, հետադարձ հայացք նետելով, կարող ենք փաստել, որ հանրությունը հասկացել է, թե ինչ խնդրի առաջ է կանգնած պետությունը։ Սպառազինության մրցավազքը երևի թե ամենավերջին բանն է, որով կարելի է հպարտանալ, սակայն այն իրականությունը, որում մենք այսօր ապրում ենք, ցավոք, ստիպում է ընդունել, որ սահմանների պաշտպանության գործընթացն այլընտրանք չունի։ Սա է ստիպում իրավիճակը, սա է ստիպում մեզ Ադրբեջանը, որը ոչ մի կերպ չի ուզում հարցը լուծել խաղաղ ճանապարհով։ Ընդ որում՝ Ադրբեջանը արդեն մեկ անգամ ցույց է տվել, որ այդ միլիարդավոր դոլարները, որոնք նա ծախսում է իր ռազմական բյուջեն ավելացնելու համար, ինչ-որ մի ժամանակ նաև հանդգնելու է օգտագործել։ Եվ սա հստակ ցուցիչ է, որովհետև, ինչպես նշեցինք, Իլհամ Ալիևը հայտարարել էր, որ Լելե Թեփեի օրինակով ինքը ետ կբերի նաև Լեռնային Ղարաբաղի մնացած տարածքները։ Սա արդեն հստակ նշանակում է, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է ևս մեկ պատերազմի, և այս անգամ հայկական կողմը պետք է Ադրբեջանին պարզապես պարտադրի խաղաղություն։ Այլ տարբերակ լինել չի կարող։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
