Ստորեւ ներկայացնում ենք Նիկոլ Փաշինյանի ելույթը` փետրվարի 20-ին Ազատության հրապարակում Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հրավիրած հանրահավաքում:
Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացիներ.
Նորից փետրվար է, եւ մենք նորից այստեղ ենք՝ Ազատության հրապարակում: Սա նշանակում է, որ ի հեճուկս բազմամյա ջանքերի՝ Բռնությունը չի կարողացել մեզ՝ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներիս հաղթել, չի կարողացել կոտրել: Խոստովանենք, սակայն. մեր այսօրվա հավաքի օրակարգը նշանակում է նաեւ, որ ժողովուրդը, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին էլ դեռեւս չի կարողացել վերջնական, դե յուրե արձանագրված հաղթանակ տանել սեփական հայրենիքին տերը լինելու համար մղվող երկարատեւ պայքարում, չի կարողացել վերջնական հաղթանակ տանել բռնության եւ ապօրինության նկատմամբ:
Բայց եւ այն, որ փետրվար է, ու մենք նորից այստեղ ենք՝ նշանակում է մեկ բան, ընդամենը մեկ բան. Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու հաղթարշավն անկասելի է, ժողովրդի հաղթանակն անխուսափելի է: Մենք այստեղ ենք՝ ինքներս մեզ, մեր կամքն ու սերը, մեր վիշտն ու երջանկությունը ի ցույց դնելու աշխարհին, մենք այստեղ ենք` ուղիղ նայելու բռնության եւ ապօրինության աչքերի մեջ, նրա աչքերի մեջ նայելով ասելու՝ քո անկումը անկասելի է, քո պարտությունը անխուսափելի է:
Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացիներ.
Ի հեճուկս հոռետեսական կանխատեսումների՝ 2013թ. փետրվարի 18-ին Հայաստանի Հանրապետության ժողովուրդը ընտրել է սեփական նախագահին: Բայց ինչպես եւ սպասվում էր՝ Կենտրոնական ընտրական հանձնաժողովի հրապարակած արդյունքները չեն արտահայտում ժողովրդի ընտրությունը:
2013 թվականի փետրվարի 18-ի քվեարկությունն, ըստ այդմ, ապացուցեց ակնհայտը. Հայաստանում հաստատված է ավտորիտար քաղաքական համակարգ, որտեղ իշխանություններն ընտրություն անցկացնում են ոչ թե իշխանություն ձեւավորելու ժողովրդի սահմանադրական իրավունքն ապահովելու, այլ բացառապես սեփական վերարտադրության նպատակով: Հայաստանի գործող իշխանության տրամաբանությամբ ընտրությունը նրա համար է, որ դրանց արդյունքներով իշխանությունը մնա իշխանություն, ընդդիմությունը լինի դատապարտվածի, պարտվողի դերում: Իշխանության տրամաբանությամբ ընդդիմությունը նրա համար է, որ ապահովի իշխանության վերարտադրության ֆոնը: Սերժ Սարգսյանը այս տրամաբանությունն էր փորձում դնել նաեւ 2013 թվականի նախագահական ընտրությունների հիմքում:
Ժողովուրդը, սակայն, ինչպես 2008 թվականին, մերժեց այս տրամաբանությունը: Քաղաքացին 2013 թվականի փետրվարի 18-ին Հայաստանի Հանրապետության թվով 1988 ընտրական տեղամասերում իրականացրեց հեղափոխություն, 30 վայրկյանանոց հեղափոխություն: Եւ այսօր մեր խնդիրը պարզ է եւ հստակ. այդ հեղափոխության դե ֆակտո հաղթանակը վերածել դե յուրե հաղթանակի:
Եւ այս ֆոնին հարկ եմ համարում ընդգծել. բոլոր այն ուժերը, ովքեր շահագրգիռ են Հայաստանում օրինական իշխանություն հաստատելու գործում, պետք է աջակցեն այս գործընթացին, պետք է պաշտպանեն ժողովրդի իղձը, ժողովրդի որոշումը, ժողովրդի ընտրությունը ու դա պիտի անեն առանց նախապայմանների, առանց բանակցությունների, որովհետեւ ժողովրդի առաջ նախապայմաններ չեն դնում, ժողովրդի հետ չեն բանակցում, ժողովրդի որոշումներն ընդունում են ի գիտություն, ծառայում են ժողովրդի որոշումների իրագործմանը: Սրանում է ժողովրդավարության եւ Սահմանադրության էությունը, եւ մենք այստեղ ենք՝ Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությունը, Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդավարությունը, Հայաստանի ժողովրդի իշխանությունը հերթական ոտնձգությունից պաշտպանելու համար:
Եւս մեկ շեշտադրում. «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ստացել է ժողովրդի վստահության քվեն, եւ ուրեմն՝ առաջին հերթին ինքը պետք է որոշի, թե ինչպես վարվել ժողովրդի վստահության քվեի հետ, ինչպե՞ս, ի՞նչ ճանապարհով, քայլերի ինչպիսի՞ հաջորդականությամբ այն վերածել դե յուրե հաղթանակի:
Ինչ խոսք, այստեղ գտնվող յուրաքանչյուր ոք պատրաստ է անմնացորդ ծառայել ժողովրդի հաղթանակին, ծառայել քաղաքացիական շարժմանը, կրել ցանկացած բեռ, որ ժողովրդի անունից կդրվի իր ուսերին: Բայց համոզված եմ՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի որոշումներից է մեծապես կախված, թե ինչ կբերի այս փետրվարը, եւ դա մեծ, չափազանց մեծ պատասխանատվություն է: Հայաստանի Հանրապետության լուսավոր ժողովրդին չի կարելի տանել պարտության, չի կարելի տանել հիասթափության եւ ձախողումի: Հաղթանակ կամ ոչինչ, հաղթանակ եւ ուրիշ ոչինչ:
Քաղաքական առաջնորդությունը պիտի ժողովրդի հետ բացառիկ անկեղծ, առանց ենթատեքստերի եւ հանելուկների խոսակցություն ունենա: Բացատրի, թե ինչպես, ինչ քայլերով, ինչ մեթոդներով, քայլերի ինչպիսի հաջորդականությամբ է պատրաստվում ժողովրդին առաջնորդել դեպի հաղթանակ:
Մաղթենք, ուրեմն, Րաֆֆի Հովհաննիսյանին բավարար կամք, իմաստնություն, վճռականություն եւ խոհեմություն՝ ժողովրդին, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացուն դեպի հաղթանակ առաջնորդելու գործում:
Սիրելի ժողովուրդ, Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացիներ: Այսօր փետրվար է, եւ մենք նորից այստեղ ենք, եւ նորից գարնանամուտ է: Եկեք հիշենք, հարգանքի տուրք մատուցենք 2008թ. Մարտի մեկի զոհերին եւ խոստանանք. այլեւս երբեք, այլեւս երբեք թույլ չենք տա մեզ կոտորել մեր մայրաքաղաքի փողոցներում կամ որեւէ այլ տեղ: Այլեւս երբեք՝ ոչ մի բռնություն, այլեւս երբեք՝ ոչ մի արյուն, այլեւս երբեք՝ ոչ մի պարտություն:
Հաղթանակ կամ ոչինչ, Հաղթանակ եւ ուրիշ ոչինչ:
Եւ ուրեմն՝
Կեցցե Ազատությունը,
Կեցցե Քաղաքացիությունը,
Կեցցե Հայաստանի Հանրապետությունը
Կեցցեն մեր երեխաները, որ ապրելու են Ազատ եւ Երջանիկ Հայաստանում:
