Ադրբեջանը նմանա մի իրավիճակի, երբ մի հարուստ, բայց հնարավորինս անասուն հարևան ունես, հողի վեճ կա հետը ու ժամանակին իրան լավ չի պահել, ռեխը բացելու համար` ծեծել ես ու վեճը դատարանում քննվումա: Էս եզը էլի հարստացելա, գործերը վատ չեն, բայց դատարանն էլ վճիռ չի կայացնում:
Հենց տուն քիչա փող բերում, կնիկը սկսում է մրթմրթալ, հիշեցնումա, որ ինքը չմոյա, որովհետև էդքան փողի ու շրջապատի պարագայում ոչ ծեծ կերածի աբառոդկենա կարողանում ֆռա, ոչ էլ` դատարանումա կարողանում հարց լուծի: Եզն էլ ստիպված հարբումա ու սկսում բույանիտ անել, զաբոռից էն կողմ բարձ-բարձր քֆուրներա տալիս ու գոռում` թե բա թևերս բռնեք, թե չէ հեսա կացինով հարձակվելու եմ...
Նման եզների պարագայում կամ մի օր էլ չես դիմանում ու բռնում նոր յուբկա ես հագցնում, կամ էլ դատարանն ասումա` այ հոգնած, սպանիր-թողիր արդեն, հարձակվու՞մ ես` հարձակվի, տեսնենք հետո ինչ հոդվածով ենք քեզ դատելու...
