Դեռևս 9 տարի առաջ, երբ Համաժողովրդական շարժման արդյունքում քաղաքականություն վերադարձած ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ձևավորեց Հայ Ազգային Կոնգրես դաշինքը, շատ կուսակցություններ մաղվեցին և մտան այդ դաշինքի մեջ։  Սա կարծես պարարտ հող հանդիսացավ  Հայաստանում մարդ կուսակցությունների վերացման համար։ Հայաստանում ինչպես գիտենք գոյություն ունեն 80-ից ավելի կուսակցություններ և քաղաքական կազմակերպություններ։ Երեք միլիոնանոց երկրի համար սա իսկպաես մեծ թիվ է։

Կոնգրեսը բավականին երկար ժամանակ այսպես ասած «մոնոպոլացրեց» ընդդիմադիր դաշտն ու այն քաղաքական կազմակերպությունները, ովքեր որ համալրել էին ՀԱԿ-ի շարքը, նույնիսկ հետագայում նրանից դուրս գալուց հետո կարծես դարձան էլ ավելի մարգինալ։ Նախ չունեին ասելիք և հետո համապատասխան կողմնակիցներ ու ռեսուրսներ։ Այլ կերպ ասած՝ քաղաքական դաշտի մաքրազարդում տեղի ունեցավ։ Թվում էր,  սա կկկրի շարունակական բնույթ և ասպարեզում կմնամ քիչ թվով կուսակցություններ, որոնք թեկուզ թվաքականով քիչ սակայն կարող են թե ընդդիմության մեջ, թե իշխանությունում որակ ապահով և բալանսավորել քաղաքական դաշտը։ Սակայն ցավոք, դա չկրեց շարունակական բնույթ, հակառակը նորից Հայաստանում նկատվում է կուսակցությունների հոսք, որը եթե այսպես շարունակվի, աճող պրոգրեսիաի միտումներ կստանան մոտ ապագայում։

Եվ այսպես ինչու նորից նկատվեցին նման տենդենցներ։ Պատճառը, կարծում ենք գլխավորապես կախված է 2015 թվականի փետրվարյան իրադարձություններն էին։ ԲՀԿ-ն այդ ժամանակ իսկապես մեծ ռեսուրսներ ուներ, քաղաքական դաշտում ուներ մեծ կշիռ և իսկապես ունակ էր իր շուրջը համախբելու մնացած կուսակցություններին։ Տվյալ դեպքում խոսքը ըննդիմադիր սեգմենտի մասին է, քանի որ  այդ ժամանակ ԲՀԿ-ն որդեգրել էր ըննդիմադիր գորճելաոչ ու կեցվածք։ Սակայն  տեղի ունեցավ այն, ինչ տեղի ունեցավ և փաստորեն   այդ կուսակցությունը դադարեց քաղաքական գործոն լինելուց։ Իհարկե, այն այժմ շարունակում է իր գործունեությունն ու նոր ղեկավար Նաիրա Զոհրաբյանի գլխավորությամբ փորձում կազմակերպել իր ռեինկարնացիան, սակայն պարզից էլ պարզ է, որ նախկին ԲՀԿ-ից մնացել է թերևս միայն անունը։

Փոխարենը Ծառուկյանի քաղաքական էվակուացումից հետո նրա ղեկավարած կուսակցությունը բաժանվեց բեկորների։ Մասնավորապես Վարդան Օսկանյանը արդեն իսկ ստեղծել է «Համախմբում» Կուսակցությունը, ԲՀԿ նախկին մամլո խոսնակ Տիգրան Ուրիխանյանը այժմ ղեկավարում է « Ալյանս» կուսկացությունը, իսկ բոլորվին մի քանի օր առաջ ԲՀԿ պատգամավոր Վահան Բաբայանը հիմնադրեց « Ռոֆորմիստների կուսակցությունը»՝ իրեն հայտարարելով պետանակամետ ուժ։ Նա հրապարակավ հայտարարեց ՀՀ  նախագահին և Կառավարությանը աջակցելու մասին։

Սրանք այն ուժերն են, որոնք քաղաքական հայտ են ներկայացրել միայն վերջերս։ Եթե սրան գումարենք նաև ՀԱԿ-ից անջատված Նիկոլ Փաշինյանի՝ « Քաղաքացիական Պայմանագիր» կուսակցությունը, Հայկական Վերածնունդը (նախկին ՕԵԿ), Էդմոն Մարուքյանի ղեկավարած «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունը, ապա ստացվում է,որ Հայաստանը նորից անցում է կատարում «թիվ կա աստղերին, թիվ չկա Հայաստանում գործող կուսակցություններին» բանաձևին։ Իհարկե, յուրանքաչնյուր նոր ստեղծված ուժ ինքն իրենով վատ երևույթ չէ, ուղակի հարցը կայանում է նրանում, որ Հայաստանը քաղաքական կուսակցությունների բավականին փոքր շուկա ունի և մտավախություն կա, որ նոր քաղաքական միավորները կարող են այդ շուկայում պահանջված չլինել և դեռ չբացված ՝բռնել մարգինալացման  ուղին։ Իհարկե, նրանցից որոշները ունեն հստակ գաղափարական ուղղվածություն և դիցուք Մարուքյանը Հայաստանում կարող է փակել արևմտամետ  դաշտն ու իր կողմ գրավել քաղաքական այդ օրիենտացիայի կողմնակից ընտրողներին։  Նիկոլ Փաշինյանը հավակնում է  Հայաստանի ռադիկալ ըննդիմադիր քաղաքական սեգմենտի թիրախավորմանը իսկ Վարդան Օսկանյանը ավելի կառուցողական դիսկուրսի կողմնակից է։ Համենայն դեպս մինչ հիմա՝թեպետ նախկին արտգործնախախարը իրեն ցընդդիմադիր է համարում։ Ինչևէ, կունենանք մենք նոր ու ուժեղ կուսակցություններ, թե նորից Հայաստանի քաղաքական ներկապնկաը կլցվի խայտաբղետ գույներով, ցույց տկան մոտակա ՏԻՄ  և Պառլամենտական ընտրությունները, սակայն հստակ է մեկ բան։ Այս կուսակցությունները, ի տարբերություն իրենց նախորդների՝բավականին քիչ ժամանակ ունեն իրենց մարտունակությունն ու իրական ուժը ցույց տալու համար։ 2017 թվականին անհաջողության մատնվելուց հետո, նրանցից շատերը, ըստ էության, նորից բռնելու են մարգինալացաման ուղին։

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել