Անմեղության կանխավարկածի մասին լսե՞լ եք։ Լսած կլիենք ոնց էլ չլինի․ մարդը համարվում է անմեղ, քանի դեռ իր մեղքն ապացուցված չի։ Հիմա երեկվանից համայն հայության քննարկման թեման գեներալ Մանվելի իբր տված հայհոյանքն է։ Դե տվածն էլ ո՞րն է, պարզապես Սեֆիլյանական խմբակի հերթական «գործիչներից» մեկը հայտարարում է, որ այդպիսի բան է եղել։
 
Որքանով որ լսել եմ գեներալ Մանվելի մասին, այնպես չէ, որ նա ոսկեղենիկ հայերեն խոսելու հետ մեծ սեր ունի։ Այո՛, հայհոյախոսություններն էլ նրան խորթ չեն, բայց․․․ Մի պահ ենթադրենք, որ սեֆիլյանականնները իրավացի են ու գեներալ Մաանվելը հայհոյել է։ Հետո՞։ Ինչ որ մեկին դա խիստ կզարմացնի՞։ Չեմ կարծում, որովհետև Մանվելն էն գլխից էլ ասոււմ էր, որ եթե իրան ինչ որ բան դուր չի գալիս, ինքը «ուշունց է տալիս»։
 
Ինձ համար անհասականլին ոչ թե հայհոյել-չհայհոյելու դրվագն է, այլ այն, թե ինչո՞ւ են համառորեն փորձում դրանից հայոց հարց դարձնել։ Այն էլ այս օրերին։ Այն էլ՝ սեֆիլյանական ճամբարի հերթական բենեֆիսին հագուրդ տալով։ Գուցե դավադրությունների տեսությունով շատ եմ տարվում, բայց այս ամենի մեջ ինչ որ կազմակերպվածություն եմ տեսնում։
 
Հարցը միայն գեներալ Մանվելի դրվագը չի։ Ապրիլյան մարտերից հետո սա էլ որերոդ դեպքն է, երբ արհեստականորեն ցանկանում են պառակտում մտցնել, էլի ասպարեզ են նետվում հայաստանցի-ղարաբաղցի պղծագույն թեզերը ու դրանց ավելի արդիականացված տարբերակները, որպիսին հենց այդ չարաբաստիիկ տեսնայութն է, որտեղ պատմվում է հայհոյանքի մասին։ Ու այս ամենը՝ սահմանում գերլարված իրավիճակի ֆոնին, երբ մարտերը կարող են սկսվել ցանկացած պահի․․․
 
Դուք այս ամենում կազմակերպվածություն չե՞ք տեսնում։ Տպավորություն է, որ ինչ որ մի դիրիժոր այս սիմֆոնիայի գլխավոր գործիքի դերը դրել է սեֆիլյանականների ու դրանց պես այլ կասկածելի կերպարների վրա ու անում է ամեն բան, որպեսզի դրանք հերթական պառակտումը մտցնեն։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել