Օսկանյանը երեկ հայտարարել է նոր քաղաքական կուսակցություն հիմնելու իր պլանների մասին ու ակնհայտ է, որ նա պատրաստվում է մտնել ակտիվ քաղաքական պայքարի մեջ՝ գալիք խորհրդարանական ընտրություններին։ Սակայն որքանո՞վ են իրատեսական Օսկանյանական ամբիցիաները ու որքանով է հնարավոր մյուս խորհրդարանում ոչ միայն Օսկանյանին, այլ մի բան էլ Օսկանյանի թիմ ունենալու հավանականությունը։ Սթափ ու իրատեսական հաշվարկները ցույց են տալիս, ոչ նման բանի հավանականությունը խիստ ցածր է։

Խնդիրը նախ նրանում է, որ Վարդան Օսկանյան քաղաքական գործիչը երբեք էլ չի հանդիսացել ինչ որ գերպոպուլյար ու մեգաժողովրդական գործիչ, որը կարող է հավակնել իր անձնական խարիզմայի ու քաղաքական հեղինակության հաշվին մրցունակ կուսակցություն ստեղծելու։ Օսկանյանը եղել է ու կա նոմենկլատուրայի ներկայացուցիչ, ով ինչ որ ժամանակ զբաղեցրել է բարձր պետական պաշտոն, բայց զուտ այդքանը։ Նրա քաղաքական գործունեության հետնախարարական փուլը անգույն է ու անհետաքրքիր։ Իրավիճակի վրա դրական չէին ազդում նաև Օսկանյանի որդիների հետ կապված մի շարք աղմկահարույց սկանդալները․․․

Ինչևէ, ունենք մի իրավիճակ, երբ Օսկանյանը հավակնություններ է ներկայացնում ինքնուրույն քաղաքական միավոր ստեղծելու։ Օսկանյանը գուցե ունի անհրաժեշտ նյութական միջոցներ, սակայն նա չունի ոչ ադմինիստրատիվ լծակներ, ոչ էլ բարձր ժողովրդականություն է վայելում՝ տարբեր օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով։ Ստեղծված դրությունում, հօգուտ նրա խոսում է թերևս միայն այն վակուումը, որը գոյացել է քաղաքական դաշտի ընդդիմադիր սեգմենտում, սա կայն դա բացարձակապես հերիք չէ, քանի որ կան ոչ պակաս հավակնոտ քաղաքական միավորներ, ովքեր պատրաստ են լրացնելու այդ բացը։

Ուստի, Օսկանյանին մնում է միայն համագործակցության եզրեր գտնել իշխանությունների հետ ու եթե նա կարող ստանալ նրանցից բարյացակամ վերաբերմունք, ապա միայն այդ պարագայում կարող է ռեալ դառնալ քաղաքական ու խորհրդարանական կարիերան շարունակելու օսկանյանական փափագը։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել