Նոր ընտրական կարգը համայնքներում բազմակուսակցականություն ու հաշվետվողականություն կբերի. Հովհաննես Սահակյան

Tert.am-ը գրում է.

-Նշեմ, որ  Ընտրական օրենսգրքի այն բոլոր նորմերը, հոդվածները կետերը, որոնք Սահմանադրական հոդվածներից չեն բխում, դրա ուղիղ արտացոլանքը չեն, ենթակա են և՛ քննարկման, և՛ եթե, իհարկե, քննարկումների արդյունքում նման եզրահանգում արվի, նաև փոփոխության:  Գյումրիի և Վանաձորի հետ կապված, որոնցում ներդրվելու է Երևանի փորձը, երբ ավագանու անդամի թեկնածուների թվում է նաև համայնքի ղեկավարը և հենց  համայնքի ղեկավարն էլ մասնակցում է  այդ ընտրություններին: Հետևաբար, կարծում եմ, որ դա ենթադրում է նաև որոշակի ուղիղ ընտրություն, որովհետև ցուցակը գլխավորող անձը պետք է ունենա նաև համապատասխան վարկանիշ` այդ ձայները ստանալու համար:Եվ  եթե նախկինում մեկ քաղաքական ուժ կամ մեկ անհատ անձ ստանում էր այդ ձայները և դառնում էր համայնքի ղեկավար և այն ղեկավարում էր իր պատկերացումներով, ապա այսօր ճիշտ է, որ նաև որոշակի մասնակցություն ունենան քաղաքական այն ուժերը, որոնք երկրորդ կամ երրորդ  տեղն են զբաղեցրել: Սա բազմազանություն կբերի համայնքին կյանքին  այն քաղաքական ուժերի կողմից, որոնք ստացել են համապատասխան ձայներ և գրավել են 2-րդ, 3-րդ և 4-րդ տեղերը:  Օրինակ` եթե համայնքում մի քաղաքական ուժ կարողանում է ստանալ 25 տոկոս ձայն և  ունենում է համապատասխան թվով ավագանու անդամներ, անպայման իր ներգործությունն ունենում է  տվյալ ավագանու ընտրությունների  ու համայնքի կառավարմանն ու ղեկավարմանը: Այնպես որ, ակնհայտ է, որ սա դրական փոփոխություն է:

-Իհարկե, օրինակ` որևէ ընդդիմադիր քաղաքական թևը ներկայացնող ուժի շուրջ կարող է ողջ ընդդիմադիր դաշտը համախմբվել և ունենալ տվյալ խոշոր համայնքներում մեկ թեկնածու` համայնքի ղեկավար: Իսկ եթե անգամ հաղթել չի հաջողվում, ապա, ենթադրենք, ավագանու թիվը 33 է, եթե ունենում են գոնե 12 ավագանի, դա լուրջ  թիվ է, որը պետք է ազդեցություն ունենա տվյալ համայնքի  կառավարման, ղեկավարման գործում:

-Համաձայն չեմ, որովհետև խնդիրն այն է, որ  ավելի հրապարակային, կոլեկտիվ, բազմավեկտոր կառավարման մոտեցում լինի տվյալ խոշոր համայնքում՝ հաշվետվողականությունը բարձրանա։ Այլապես՝ ստացվում է այն տարբերակը, որ երբ տվյալ քաղաքական ուժը հաղթում է, ձևավորում է  համայնքում իր բոլոր իշխանական ռեսուրսներն ու լծակները և միանձնյա ղեկավարում է: Իսկ այստեղ լրիվ այլ իրավիճակ կարող է լինել:

-Իհարկե, այդպես չէ։ Թող ուշադիր կարդան հարյուր տոկոսանոց համամասնականի, ռեյտինգային տարբերակները, նաև կուսակցության կողմից առաջադրվելը, ձայների հաշվարկը, վերահաշվարկը, բաշխումը ։ Այստեղ տեսնում ենք, որ նման որևէ բան չկա: Եվ նախկին շատ ձայներ հավաքելու ու ընտրվելու սկզբունքը, կարծես թե, միայն այդ թեկնածուից չէ կախված, այլ տվյալ կուսակցության հավաքած ձայներից:

-Նման որևէ խնդիր չկա, և համայնքների խոշորացումը նաև վերահսկողության մակարդակի բարձրացմանն է նպաստելու, որովհետև այլ բան է ընտրություններ կազմակերպել և  վերահսկողություն իրականացնել 41 ընտրատարածքներում, այլ բան` 13-ում:

-Չեմ կարծում, որովհետև, նախ այդ բոլորը հարցերը պետք է քննարկվեն, վերջնական տեսքի բերվեն ԱԺ-ի կողմից 2-րդ, 3-րդ ընթերցումների ժամանակ:  Դիտորդների հետ կապված, ես կարծում եմ,  որ այն մեխանիզմները, որ այստեղ ներդրված են,  նաև նրա համար են, որպեսզի դիտորդները կոնկրետ մասնակցություն ունենալով, կարողանան իրենց իրավունքներն ու պարտականություններն իրականացնել: Եվ որպեսզի տեղամասային ընտրական հանձնաժողովներում ավելի շատ զանգվածային լրատվության միջոցներ ու դիտորդներ չլինեն, քան հանձնաժողովի անդամների կամ  ընտրություններին եկած քաղաքացիների թվաքանակն է: Բայց եթե կան առաջարկներ, որոնք կառուցողական դաշտում են և միտված են  իրավիճակը բարելավվելուն, մենք անպայման դրանք քննարկման առարկա կդարձնենք: