Ու հիմա, երբ Հայաստանում ընդդիմություն ասվածը ներկայացված է մի խումբ մարգինալիզացված քաղաքական գործիչներով ու բացահայտ ծաղրածուներով, իշխանական ուժերի ու մասնավորապես ՀՀԿ-ի համար այդ արտաքին ազդակը, որի դերը կատարում էր ընդդիմությունը, դադարել է գոյություն ունենալ։ Դրան զուգահեռ, ՀՀԿ-ն ոնց կար անգաղափար, փողի ու հեղինակության շուրջ կառուցված քաղաքական ուժ, այնպես էլ մնացել է ու քաղաքական մրցակցության բացակայության պայմաններում օրըստօրե ավելի ու ավելի են սրվում ներկուսակցական բևեռների հարաբերությունները։
Սա արտահայտվում է տարբեր մակարդակների վրա ընթացող աթոռակռիվներով ու խնամի-բարեկամանական լոբբինգով։ Ու գնալով ավելի անթաքույց է դառնում ՀՀԿ-ի կազմում արդեն հին պատմություն ունեցող ավանդական երիտթևի ու ծերերի առճակատումը։ Խնդիրն էլ ավելի է սրվում նրանով, որ այս հակամարտությունում ի հայտ են եկել նոր հանգամանքներ, որոնցից ամենաէականը թերևս «Ծերերից» որոշների զավակները արդեն մեծացել ու առնականցել են և ըստ իրենց հայրիկների, արդեն հրաշալի թեկնածուներ են տարբեր պաշտոններ զբաղեցնելու համար, որոնք սակայն տարօրինակ զուգադիպությամբ զբաղեցված են երիտհանրապետական թևի ներկայացուցիչների կողմից․․․
Այս համատեքստում առավել քան ակնառու է Երևանի քաղաքապետի պաշտոնի շուրջ գզվռտուքի նոր եթերաշրջանը, որը դատելով մամուլի հրապարակումներից, արդեն մեկնարկել է ու հիմա Տարոն Մարգարյանի կտակը վիճարկում են մի կողմից Գաագիկ Բեգլարյանը, ում համար Երևանի քաղաքապետ լինելը դարձել է իդեա ֆիքս և Մհեր Սեդրաակյանը, ով կյանքի նպատակ է դարձրել իր որդուն տեսնել այս պաշտոնում։
Թե ինչ արդյունք կունենա հերթական ներհանրապետական այս գզվրտոցն, առայժմ դժվար է ասել, բայց մի բանում կարելի է վստահ լինել․ քանի դեռ հորիզոնում չկա որևէ քաղաքական ուժ, որը կկարողանար գոնե տեսականորեն մարտահրավեր նետել ՀՀԿ-ին, այս կուսակցության ներսում իրար միս ուտելը հա էլ լինելու է ու գնալով ավելի է սաստկանալու։
Նյութի աղբյուր՝ http://armrealpolitics.blogspot.am/2016/02/blog-post_98.html
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել