Թուրքիան երկորդ անգամ է փորձում բռնի տեղահանվածների՝ աքսորվածների ու տասնհինգ թվականի դեպքերի արդյունքում այս երկիրը լքածների ու մինչև չորրորդ ժառանգների վերաբերյալ օրենք ընդունել:
Նախագծով ասվում է, որ.
- անձնագրեր, տեղեկանքներ, հայրեկանցական միության փաստաթղթեր ու այլ հիմքեր ունենալու դեպքում կարող են դառնալ այս երկրի քաղաքացի:
Պետք է հիշենք, որ պարբերաբար խոսք է գնում, որ.
- այս երկրի ու տների տերերը մի օր հետ կգան
- հողերը բաց վաճառվում են
Եվ այլ տեղեկությունների տարածման ֆոնի վրա՝ ամեն դեպքում և ընդդիմադիրների միջոցով փորձ է արվում ինչ որ եզրեր գտնել հայերի, բուլղարների, հույների հետ:
Մյուս կողմից ԵՄ թուրքերի ձգտումը, որն արդեն տևական ժամանակ առկա է՝ տվել է ազատականության գաղափարը ու հատկապես ընդդիմադիրների մոտ, սակայն.
Սակայն ինչպե՞ս ձգտել լինել քո իսկ երկրի քաղաքացի և, թե ինչ կտա այս օրենքը, եթե ընդունվի՝ այլ հարց է, քանի որ չի հրապարակվում/չի էլ հրապարակվի/ թե ինչ է ենթադրում այս նախագիծը տները վերադարձնելու, փոխհատուցում տալու մասին:
Ստացվում է հետևյալը .
ԹՈՒՐՔԸ, Մ.Նալբանդյանի ասած գրագետ ավազակն է, ով անում է քայլ և արդյունքով պլանավորում իր քաղաքականությունը:
Երբևէ ՊԱՊԵՆԻՔ գնալը լինելու է միայն զենքով ու զոհվածների արյան գնով։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել