Կյանքը կտավի պես է։ Ամեն մի դրվագ իր հետքն է թողնում, գույները դառնում են ամբողջ ու արտացոլում քեզ ու ապրածդ։ Պետք է ուղղակի լայն բացել աչքերն ու լռել, որպեսզի գույներիդ մեջ չպակասի հնչյունների աշխարհը, որ կարողանաս լսել անգամ վրձնահարվածը...
Ամեն ինչ փոխադարձ է։ 
Իսկ գիշերը պետք է նվիրել հնչյուններին, որ թաքնվել են գրքերում, փախցնել տառերն ու հյուսել պատմությունը կյանքի. գույնով, տառով ու հոտով։
Մարդկանց մեծամասնությունն անգամ ազնվություն չունի ինքն իր հետ մենակ մնալու...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել