Զուրաբյանի մոտ կարծես թե կրկին աշնանային սրացումներ են սկսվել, ու էլի իրեն տվել է մեկ արտիստի թատրոնի ֆորմատին։ Հարցազրույցներ, հայտարարություններ ու ելույթներ, որտեղ միակ խոսողն ինքն է, ու զարմանալի չէ, որ ծամած պլաստինկայի տպավորություն է ստեղծվում։ Քոչարյան Կարենն էլ, ըստ իս, շատ ճիշտ առաջարկ է արել, երբ պաշտոնապես հրավիրել է Զուրաբյանին գոնե մեկ ժամով միանալ «Այո և Ոչ»-ի արշավին։
Ինձ խիստ հետաքրքիր է, թե ինչու է Զուրաբյանը համառում ու կտրականապես հրաժարվում այս նախագծին մասնակցելուց։ Անցած 4 օրերն ապացուցեցին, որ նախագիծն իրոք անաչառ է ու ոչ մի ֆարս չի պարունակում, ընդդիմադիրներին չեն լռեցնում, չեն սահմանափակում խոսքում։ Ի վերջո, բավականին պատկառելի անցյալ, ու թե՛ իշխանությունում, թե՛ ընդդիմությունում լինելու փորձ ունեցող գործիչներ են մասնակցում դրան։
Իմ կարծիքով, խնդիրը նրանում է, որ օդ ցնցելուն այդքան սովոր Զուրաբյանը պարզապես խուսափում է հասարակ ժողովրդի հետ առերեսվելուց, որովհետև գիտակցում է, որ մի բան է խոսել Լևոն պապիկի անվան աղանդի հետևորդների նոսր բազմության առջև, ովքեր նույնիսկ Զուրաբյանի ամեն ասածին վերաբերում են ասես Աստծո մարգարեի խոսքի, և միանգամայն այլ բան է խոսել հիասթափված ու անկուսակցական գյուղացու առջև, ով սիրով պատրաստ է մի երկու քաղցր խոսք ասել թե՛ այս, թե՛ բոլոր նախկին իշխանությունների մասին, այդ թվում՝ Լևոնի ու ՀՀՇ-ի։
Զուրաբյանը չի ուզում գնալ դրան, որովհետև գիտի, որ Ֆեյսբուքում ու Ազատության ասուլիսում լաչառություն անելն ու բոլոր ընդդիմախոսների ռեժիմի ագենտ հռչակելն ավելի հեշտ է, քան վիրտուալ իրականությունից կտրվելն ու իրական մարդկանց հետո առերեսվելը։ Ընդհանրապես, ինձ դուր չի գալիս այն էլիտար գոռոզության պաթոսը, որի մեջ իրեն պարուրել է Զուրաբյանը։ Ասենք, Բագրատյանի ռանգը չի ընկնում նրանից, որ նա հանդիպում ու խոսում է մարդկանց հետ, լսում է փաստարկներ, հարցեր ու մեղադրանքներ, մինչդեռ, ի տարբերություն Զուրաբյանի, ով մամլո խոսնակից ավելի լուրջ պաշտոն մեկ էլ պատգամավորի պաշտոնն է ունեցել, եղել է երկրի վարչապետ։
Զուրաբյան Լևոնը լավ կանի, եթե ծանր տեղը թեթևացնի ու ինքն էլ գա, իր ասելիքն ասի հենց մարդկանց, թե չէր արդեն զզվացրեց սրան-նրան դանոսներ գրելով ու համոզելով, որ իշխանություններին սաստեն։ Դանոսչիկություն անելու փոխարեն թող փորձի անել այն, ինչ պետք է անի քաղաքական գործիչը՝ դեպի իրեն գրավել էլեկտորատը։
