1. Արցախը ոչ մեկի գրպանում դրված չի, որ վերցնեն ու ինչ-որ մի բան զիջեն, տան, փոխանակեն: Եթե որևէ բան լինի, կլինի միայն պատերազմով, իսկ այդտեղ մեղադրել միայն մեզ կարող ենք, որ չկարողացանք լավ կռվել ու հաղթել նորից: Հուսամ, որ Սեյրան Օհանյանի վերջին հայտարարությունն իսկապես լուրջ կընկալվի: Արցախցին է իր հողի տերը: Դա նշանակում է՝ ՀԱՅՆ է տերը, ու վստահ եմ, որ ամբողջ հայությամբ էլ տեր ենք լինելու:
2. Տարբեր երկրների ԱԳ նախարարներ, դեսպաններ, միջնորդներ կգան ու կերթան: Առաջարկներ կանեն զանազան ու միշտ իրենց երկրների շահերից ելնելով: Մեր նպատակն է, որ մենք մնանք ու չերթանք: Դա է մեր շահը, ու եկեք մենք մերն իրականացնելով զբաղվենք: Ու այս գործում ոչ սահմանադրության այսօրվա կամ քննարկվող տեքստերը կարող են ազդել, ոչ էլ լավրովների, ուորլիքների կամ որևէ ուրիշի առաջարկները: Իրենք իրենցն են ցանկանում, մենք միայն մերը պետք է առաջ տանենք:
3. Լավ է արել Բակո Սահակյանը, որ այդպես է պատասխանել իրեն տրված հարցին Արցախի օդանավակայանի վերաբերյալ: Երկու կարևոր բան է փաստել` օգնեք օդավակայանն աշխատացնել, ու որ պատրաստ ենք քննարկել: Վստահ եմ, որ առաջին մտքի հետ կապված՝ շատերը պետք է գիտակցեն, որ իրենք էլ ունեն խնդրին օգնելու դեր` եթե չանեն երեք համանախագահներով, ապա կյանքը կարող է ստիպել միայն մեկով անելու: Դե թող տեղից շարժվեն ու խոսելու տեղը երեք համանախագահներով իրենց հենց շահերից դրդված ներգրավվեն ու օդանավակայանի շահագործումն իրականացնեն: Մի պարզ ճշմարտություն կա` վակուումը երկար դատարկ չի մնում և լցվում է (կարող են երեքով լցնել), կամ այն ինչ-որ մեկն է լցնելու: Իսկ երկրորդ հարցը հենց այն է, որ երկար փորձում ենք աշխարհին բացատրել` Արցախը կայացած միավոր է և միշտ պատրաստ է քննարկումների ու բանակցությունների: Իսկ թե ինչ կորոշվի, կյանքը ցույց կտա: «Երբեք չբանակցենք վախից դրդված, սակայն երբեք չվախենանք բանակցելուց». Քենեդու այս խոսքերն իսկապես մեզ համար են:
4. Մեր պատերազմը չի ավարտվել ո՛չ առաջնագծում, ո՛չ միջազգային հարթակներում, ու թե ով և ինչի համար մեզ պետք է թիրախավորի, այլևս կարևոր չի այնքանով, ինչքանով մենք պետք է պատրաստ լինենք այսօրվա թշնամիներին հաղթնել: Այնպես որ, եկեք մեր շահերն առաջ տանելով՝ ապրենք ու աշխատենք:
5. Դուխով։
