Երեկ ԱԺ-ի երեկվա նիստում հերթական վերբալ տուրուդմփոցն է գնացել ՀԱԿ խմբակցության երկու ներկայացուցիչների՝ Լևոն Զուրաբյանի և Լյուդմիլա Սարգսյանի միջև։ Դժվարր չէ կռահել, թե ինչն էլ եղել վիճաբանության պատճառը։ Այն բանից հետո, երբ Լյուդմիլա Սարգսյանը ՍԴՀԿ-ի այլ անդամների հետ մասնակցեց Նախագահականում անցկացվող կոնսուլտացիաներին, նա կողմ քվեարկեց Սահմաննադրաական բարեփոխումների նախագծին, ինչից հետո կարելի է ասել այրվեցին բոլոր կամուրջները տիկին Լյուդայի ու ՀԱԿ-ի ավերակների միջև։

Դեռ թարմ են հիշողությունները, թե ինչ փութաջանությամբ էին Զուրաբյանական ռեսուրսներին ու օգտատերերը ցեխ լցնում Լյուդմիլա Սարգսյանի վրա։ Տարօրինակ է, բայց մի քանի օր զուրաբյանականներն անգամ մոռացել էին ավազակապետության ու արյունոտ ռեժիմի մասին ու սևեռվել էին հենց այս հարցի շուրջ։

Ինչևէ, եթե մի կողմ դնենք զգացմունքայնությունը ու դառնանք պրագմատիզմի, իսկ քաղաքականությունը հենց դա է ենթադրում, ապա մեծ հաշվով ոչ մի բանում էլ չես կարող եղադրել Լյուդմիլա Սարգսյանին։ Ինչո՞ւմ են նրան կշտամբում, որ նա դավաճանե՞ց ՀԱԿ-ի գաղափարները․․․ բայց ՀԱԿ-ը վերջին տարիներում միակ բանը, որում հաջողել է՝ սեփական գաղափարներին ու սկզբունքներին դավաճանելն է եղել։ Այս պարագայում ինչո՞ւմ է խնդիրը։ Ակնհայտ է, որ ՀԱԿ-ը խորտակվող նավ է ու խորտտակվում է առաջին հերթին զուրաբյանական թևի քայլերի պատճառով ու եթե այդ նավի անդմաներից կան այնպիսիք, որոնք չեն ուզում ծովի հատակը գնալ նավի հետ, ապա նրանք պետք է դուրս գան մարգինալության գծից ու մտնեն կառուցողական երկխոսության դաշտ, ինչն էլ արել է Լյուդմիլա Սարգսյանը։

Մարդիկ պարզապես հոգնել են մարգինալությունից ու ուզում են թեկուզ փոքր, բայց ինչ որ դրական արդյունքի հասնել։ Իսկ ինչի՞ է հասել Զուրաբյանը, որ այսօր կռիվ է տալիս այլախոհների դեմ։ Միայն ադբեջանական պատվիրակություն միայնակ ծափահարությունների թերևս, այնպես որ տեղին է հիշել թևվավոր խոսքը․ «Իսկ ովքե՞ր են դատավորները»։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել